Het lijkt erop dat JavaScript is uitgeschakeld. Schakel dit in om ervoor te zorgen dat deze website correct werkt.

Blarenkoorts

Blarenkoorts is een vrij zeldzame ziekte van de huid die absoluut behandeling vereist omdat deze anders, weliswaar binnen een aantal jaren, een fatale afloop zal hebben. Als er in de medische wereld over blarenkoorts wordt gesproken dan wordt er vaak de term pemphigus gebruikt. Er zijn overigens verschillende vormen van blarenkoorts bekend:

  • Pemphigus vulgaris: een ernstige auto-immuunziekte die zich in het bijzonder zal manifesteren in de vorm van blaren in je mond die gepaard gaan met bloedingen en de vorming van korsten op in de mondholte en op je lippen. Deze symptomen kunnen eveneens op het vaginaal slijmvlies voorkomen.
  • Pemphigus foliaceus is een vorm van blarenkoorts die zich alleen manifesteert op de huid.

De blaarvorming bij Pemphigus vulgaris is overigens minder oppervlakkiger dan bij Pemphigus foliaceus.

Symptomen van blarenkoorts

Als je lijdt aan blarenkoorts dan zul je in het beginstadium te maken krijgen met meerdere blaren, die meestal sluipend ontstaan, op:

  • je huid,
  • het slijmvlies in je mond (mucosa),
  • het slijmvlies van de vagina (bij een vrouw).

Medici duiden deze blaren ook vaak aan met de term bullae.

Na enige tijd zullen de blaren echter openbarsten. Hierdoor zullen er aanvankelijk bloedingen en later korsten ontstaan. Als je over de blaren wrijft dan zul je merken dat de gemakkelijk loslaat. Dit fenomeen wordt ook wel het teken van Nikolsky genoemd. Op het moment dat de blaren openspringen dan zal er een bloeding optreden en zal de aangedane huid wit van kleur zijn door celdood (ofwel necrose).Bovendien zal er in de regel een onprettige geur waargenomen worden als de blaren open zijn gegaan, maar ook als de cellen zijn afgestorven. Er ontstaan door de necrose grote plekken die pijnlijk zijn en die gemakkelijk geïnfecteerd raken.

Soms bestaat er verwarring tussen blarenkoorts en Erythema exsudativum multiforme (vaak afgekort tot EEM). Bij blarenkoorts is er echter sprake van een zogenaamde intraëpitheliale aandoening terwijl Erythema exsudativum multiforme een subepitheliale aandoening is. Met andere woorden: bij blarenkoorts zijn de verbindingen in de huid verbroken waardoor er blaren worden gevormd, terwijl bij Erythema exsudativum multiforme dit proces juist onderhuids plaatsvindt.

Oorzaak van blarenkoorts

Blarenkoorts is een zogenaamde auto-immuunziekte. De oorzaak kan dus worden gevonden in het aanmaken van antilichamen (IgG) die zich richten tegen het eigen lichaam, namelijk tegen de huidcellen die zich in de huidlaag vlak boven de onderste (basale) laag in de huid bevinden en die deze bij elkaar houdt. De bruggen tussen deze huidcellen zullen daardoor dus af worden gebroken (acantholyse) en daarmee de stevigheid en de samenhang van de huid verstoren.

Om de autoantistoffen aan te kunnen tonen kan er gebruikgemaakt worden van:

  • fluorescentiemicroscopie van een huidbiopt (een klein stukje van de huid wordt fluorescerend gemaakt en vervolgens onder een microscoop bekeken),
  • bloedonderzoek, zoals met de ELISA-methode.

Gevolgen van blarenkoorts

Als gevolg van blaren koorts zal je huid zodanig uitdrogen en een algemene dehydratie zou zelfs fataal kunnen zijn als er niet wordt behandelend. Verder kunnen er zogenaamde secundaire infecties ontstaan langs de aangedane huid die vervolgens voor complicaties kunnen zorgen. Verder zul je alert moeten zijn voor het verlies van eiwitten via deze weg. Gelukkig zijn er vandaag de dag behandelingen voor handen die blarenkoorts vaak prima onder controle kunnen krijgen

Voorkomen van blarenkoorts

Blarenkoorts is een aandoening die in het bijzonder veel voorkomt bij mensen tussen de 40 tot 60 jaar oud. Dit wil overigens niet zeggen dat iemand die niet in deze leeftijdscategorie valt de aandoening niet kan ontwikkelen. Opvallend is echter wel dat negroïde mensen minder gevoelig zijn voor blarenkoorts; dit in tegenstelling tot personen met een blanke huid.

Behandelen van blarenkoorts

De behandeling van blarenkoorts houdt in de meeste gevallen in dat je een kuur bestaande uit:

  • steroïden,
  • corticosteroïden,
  • immunosuppressiva

voorgeschreven krijgt.

De behandeling van blarenkoorts is er immers op gericht om nieuwe blaren te voorkomen. Om blarenkoorts onder controle te kunnen houden, is het vaak nodig dat de medicijnen voor de duur van een paar maanden tot zelfs jaren te gebruiken.

De verzorging van de huid bij blarenkoorts

Het rauwe oppervlak van de huid, dat het gevolg is van blarenkoorts, vereist een speciale verzorging. Dit is voor een groot del te vergelijken met de verzorging van een verbrande huid. In de regel zullen antibiotica en andere medicijnen nodig zijn om de infectie, die in de opengebarsten blaren ontstaan, te kunnen behandelen. Door verbanden te dragen, die gedrenkt zijn in vaseline, kunnen helpen om de rauwe natte delen van je huid te beschermen. In sommige gevallen kunnen er ook andere soorten verband hiervoor worden gebruikt.