Het lijkt erop dat JavaScript is uitgeschakeld. Schakel dit in om ervoor te zorgen dat deze website correct werkt.

Groeihormoondeficiëntie

Groeihormoondeficiëntie kan ook worden omschreven als een tekort aan groeihormoon waardoor de groei van je lichaam zal worden beperkt. Een tekort aan groeihormoon heeft echter meer gevolgen omdat het functioneren van meerdere groeifactoren zal worden beïnvloed. De meest belangrijke, en bekendste, is wellicht de zogenaamde insuline-like growth factor 1 (afgekort: IGF-1). De voornaamste positieve effecten van het groeihormoon en insuline-like growth factor 1 zijn:

  • De opbouw van spieren in je lichaam,
  • Het sterker maken van je botten,
  • Het in stand houden en sterker maken van je hartfunctie,
  • Verminderen van de vetmassa van je lichaam,
  • Vochtregulatie in je lichaam.

Dergelijke effecten kunnen alleen ontstaan onder invloed van het groeihormoon op diverse systemen die betrokken zijn bij de stofwisseling van je lichaam. Het groeihormoon zal de vorming van eiwit en bindweefsel (collageen) bevorderen en ervoor zorgen dat voor je groei essentiële stoffen zoals calcium, fosfaat en stikstofverbindingen, worden vastgehouden door je lichaam. Bovendien zal groeihormoon ertoe bijdragen dat vetten in je lichaam af worden gebroken.

Groeihormoondeficiëntie bij volwassenen

Bij circa één op de tienduizend volwassenen is er sprake van een groeihormoondeficiëntie. Dit groeihormoon is, in tegenstelling tot wat vroeger werd gedacht, ook essentieel voor de optimale werking van diverse organen en weefsels van volwassenen. De voornaamste kenmerken van groeihormoondeficiëntie bij volwassenen zijn:

  • Een toename van buikvet,
  • Een afgenomen spiermassa,
  • Een afgenomen de botdichtheid,
  • Een verstoord water- en zoutevenwicht,
  • Een verhoogde concentratie vet in het bloed (verhoogd risico op hart- en vaatziekten),
  • Je bent verminderd energiek,
  • Je voelt je verminderd vitaal,
  • Een afgenomen cognitie (zoals concentratievermindering en een verslechtering geheugen).

Oorzaken

Groeihormoon, aangemaakt door je hypofyse, zal vaak verminderd aanwezig zijn in je bloed als er sprake is van een hypofyseaandoening (primair hypopituïtarisme), of een hypothalamusaandoening (secundair hypopituïtarisme). Een oorzaak die vaak hieraan ten grondslag ligt is een (doorgaans goedaardig) gezwel in of nabij de hypofyse of de hypothalamus.

Een aantal zeldzame oorzaken zijn:

  • bestraling op de schedel,
  • ontstekingen en infecties in de buurt van je hypofyse,
  • ziekten van de hypothalamus,
  • ziekten van de hypofyse,
  • de aanmaak van autoantistoffen tegen je hypofyse.
  • Hoofdletsel, door een bijvoorbeeld een ongeval, met schade aan de hypofyse of de hypothalamus,
  • nierinsufficiëntie,
  • ernstig overgewicht,
  • het vorderen van de leeftijd.

Groeihormoondeficiëntie bij kinderen

Kinderen met groeihormoondeficiëntie laten een vertraagde groei zien. Doordat het lichaam zich in normale verhoudingen ontwikkelt zal er echter geen sprake zijn van dwerggroei.

Omdat bij een baby de groei meer wordt bepaald door de inname van voedsel dan door het groeihormoon, zal een groeihormoondeficiëntie pas op worden gemerkt op peuterleeftijd. Bij een kind met groeihormoondeficiëntie zal het lichaam zich in normale verhoudingen ontwikkelen, maar de groei aanzienlijk trager verlopen. Zo kan een tienjarige soms niet groter zijn dan een kleuter en een twintiger soms niet langer zijn dan een zevenjarige.

Behalve deze vertraagde groei heeft een kind met groeihormoondeficiëntie dikwijls een popachtig gezicht, een abnormaal veel vetweefsel op de buik en een hoge stem. Door de groeihormoondeficiëntie zal de groei en de ontwikkeling van het zenuwstelsel niet belemmerd worden en ook de intelligentie van het betreffende kind zal te vergelijken zijn met die van leeftijdsgenoten. Van elke 2000 pasgeboren baby’s heeft één kind te maken met groeihormoondeficiëntie. Jongens zullen echter anderhalf keer meer kans hierop hebben dan meisjes.

Kinderen met groeihormoondeficiëntie zijn vaak te herkennen aan

  • een geringe lengte,
  • een afbuigende groei,
  • gewichtstoename,
  • een sinaasappelhuid,
  • een hoge stem,
  • geelzucht die lange tijd aan blijft houden na hun geboorte.

Oorzaken

  • aangeboren factoren, oorzaken,
  • erfelijke aandoeningen,
  • stoornissen in de aanleg van de hersenen,
  • verworven factoren,
  • tumoren in de hersenen,
  • het doormaken van een herseninfectie,
  • een ongeval waarbij de hersenen beschadigd zijn,

Het stellen van de diagnose

De diagnose groeihormoondeficiëntie zal gebaseerd worden op symptomen en klachten, zoals:

  • gegevens met betrekkling tot de groei,
  • uitgevoerd lichamelijk onderzoek,
  • uitgevoerd laboratorium onderzoek.
  • Het vaststellen van de botleeftijd door middel van een röntgenfoto van de linkerhand,
  • bloedonderzoek om de concentratie van het IGF-1 eiwit vast te stellen,
  • het uitvoeren van groeihormoonstimulatietesten, door het toedienen van een speciaal medicijn dat de afgifte van groeihormoon zal stimuleren, en het meten van de resultaten.

Er zal dagelijks, voor het slapengaan, één keer groeihormoon toe worden geïnjecteerd. Door de behandeling met groeihormoon zal het groeitempo na enkele maanden toe gaan nemen. De behandeling dient te worden voortgezet tot het moment dat een kind uit is gegroeid, Vervolgens zal worden beoordeeld of er nog altijd gesproken kan worden van groeihormoondeficiëntie. Wanneer de oorzaak van de groeihormoondeficiëntie niet bekend is, bestaat er een kans dat het tekort ook na de puberteit niet is opgegeven (ondanks de behandeling). In dergelijke gevallen zal ook op volwassen leeftijd de behandeling voortgezet dienen te worden.

Niets gevonden