Als het voetje van een baby wat naar binnen is gedraaid of een afwijking lijkt te vertonen, dan kan het zijn dat het een klompvoetje is. Hier wordt dan door een arts goed naar gekeken en wanneer er inderdaad sprake is van een klompvoetje, word je meteen doorverwezen. Maar wat wordt hier vervolgens mee gedaan? Hoe wordt een klompvoetje behandeld?
Klompvoet: Na de geboorte
In sommige gevallen wordt op de echo al gezien dat je kindje een klompvoetje heeft. Dat is fijn, want dat kun je alvast in gesprek gaan met de arts van de afdeling kinderorthopedie en je voorbereiden op alles dat komen gaat. Meestal wordt deze aandoening echter pas na de geboorte herkend. Dat is erg vervelend. Je kunt hier dan behoorlijk van schrikken en er komen veel vragen en emoties op je af. Als de afwijking aan de voet na de geboorte wordt vastgesteld, wordt je doorgestuurd naar een kinderorthopedisch chirurg. Hiermee heb je eerst een gesprek over wat er met je kind aan de hand is, wat een klompvoetje precies is en hoe het verdere traject eruit kan zien. Veel tijd om alles te verwerken heb je niet, want het is bij een klompvoetje erg belangrijk dat de behandeling zo snel mogelijk wordt gestart. Wil je de beste resultaten behalen, dan kun is de beste oplossing om meteen in de eerste week na de geboorte van je kind de behandeling te starten. Voordat je kind behandeld kan worden, moet er eerst nader onderzoek worden gedaan. Het voetje en de rest van het lichaam wordt goed onderzocht en de arts stelt je verschillende vragen. Wanneer de arts dit nodig acht, voert de kinderneuroloog ook nog een controle uit.
De behandeling van een klompvoetje
In het verleden werden klompvoetjes voornamelijk behandeld via de Turco methode. Dit leidde echter in ongeveer 80% van de gevallen tot een of meerdere operaties. Met de komst van de Ponseti behandeling is hier een einde aan gekomen. Vandaar dat volgens de medische richtlijn de Ponseti-methode de aangewezen behandeling is voor klompvoetjes. Deze methode is vernoemd naar de grondlegger van de behandeling, namelijk dr. Ignacio Ponseti. Dit was een Spaanse orthopedisch chirurg.
De Ponseti-methode
Het vooronderzoek is voor de behandeling erg belangrijk, omdat goed gekeken moet worden hoe de stand van de voet precies afwijkt van de stand van een normale voet. Tijdens de behandeling volgens de Ponseti-methode wordt de voet namelijk in 5 tot 6 weken geleidelijk in de goede stand gezet. Telkens als de voet op de best mogelijke manier gedraaid is, wordt deze onmiddellijk in het gips gezet. De arts moet dus goed weten op welke manier de voet gedraaid moet worden. Het gipsen van het beentje gebeurt wekelijks. Na 5 tot 6 weken staat het voetje als het goed is in de goede stand.
Ingreep nodig bij klomvoet?
Vervolgens is het noodzakelijk om nog een kleine ingreep uit te voeren, namelijk het doorhalen van de achillespees. Dit is een hele eenvoudige operatie waar gelukkig niet veel bij komt kijken. De ingreep kan onder plaatselijke verdoving op de polikliniek worden uitgevoerd. Als ouder mag je hier bij blijven. Na de ingreep wordt het beentje opnieuw in het gips gezet en mag het kindje weer naar huis. Het gips moet vervolgens drie weken blijven zitten, waarin de achillespees weer op normale sterkte komt en hij in de juiste lengte aangroeit. Wanneer het gips na drie weken wordt verwijderd, krijgt het kind een brace aangemeten die ervoor zorgt dat de stand van de voeten correct blijft en alles op de juiste manier kan groeien. Deze brace moet voor 3-4 maanden dag en nacht gedragen worden en vervolgens moet het nog ’s nachts gedragen worden tot het kind 4 jaar oud is.
Controle
Tijdens de periode dat het kind de brace draagt, moet het regelmatig terug naar de orthopedisch chirurg over verbandmeester voor controle. De controles houden aan tot het kind uitgegroeid is.
Operatief behandelen
De Ponseti-methode is best een intensieve methode, omdat het kind een brace zal moeten dragen tot het 4 jaar oud is. Toch is dit de minst ingrijpende methode. Wanneer de behandeling volgens de Ponseti-methode niet werkt, kan het zelfs zijn dat een operatie noodzakelijk is om de achillespees te verlengen. Een dergelijke operatie wordt echter slechts in ongeveer 1% van alle gevallen uitgevoerd.
