De ziekte van Graves is een auto-immuunziekte die vooral de schildklier aantast. Door de aandoening gaat de schildklier sneller werken dan normaal, waardoor er verschillende symptomen ontstaan. Buiten de problemen met een te hard werkende schildklier ontstaan er nog meer problemen in het lichaam door de ziekte van Graves. Doordat er meerdere dingen worden aangetast wordt het ook wel een multisysteem aandoening genoemd. Bij een auto-immuunziekte valt ons immuunsysteem ons eigen lichaam aan. Normaal gesproken valt dit systeem ziekteverwekkers aan, maar nu valt het ons eigen lichaam aan. Soms zijn die gericht tegen specifieke organen zoals bij de ziekte van Graves tegen de schildklier.
Oorzaken ziekte van Graves
De oorzaak van de ziekte van Graves is dus vooral dat het auto-immuunsysteem van ons lichaam in de war is. In plaats van het alleen aanvallen van ziektes gaat het systeem ook onze schildklier aantasten. Het is nog niet goed bekend wat eigenlijk precies de oorzaak is van het feit dat de ziekte van Graves onze schildklier aanvalt. Toch zijn er wel een aantal factoren die een rol kunnen spelen bij deze aandoening. Eén van de factoren die een rol kunnen spelen is bijvoorbeeld erfelijkheid. Als iemand in je familie de ziekte van Grvaes heeft dan is er een groter risico dat jij het ook krijgt. Buiten erfelijkheid om loop je ook een groter risico als je rookt of veel last van stress hebt. Door een zwangerschap kan je ook spontaan uit het niets last krijgen van de ziekte van Graves.
Symptomen ziekte van Graves
- Je verliest gewicht zonder dat je dit wilt.
- Overmatig zweten
- Chronische vermoeidheid
- De hartslag ligt vaak hoog.
- Bij een onderzoek blijkt de schildklier vergroot.
- De huid op de scheenbeen lijkt verdikt te zijn.
- De ogen kunnen soms uitpuilen, maar dit is niet bij alle patiënten.
- Je kan ineens niet goed meer tegen warmte.
- Last van slapeloosheid.
- Erg prikkelbaar.
- De menstruatiecyclus is soms in de war.
- Zeer zelden treden er hartritmestoornissen op.
- Spiezwakte
- Oogklachten
- Het haar breekt af.
- Tremors in handen en vingers.
- Het gevoel van angst.
Behandeling ziekte van Graves
In de meeste situaties wordt ervoor gekozen om de schildklier met medicijnen uit te schakelen. Hiervoor wordt er gebruik gemaakt van schildklier blokkerende medicijnen. Hierdoor wordt het schildklierhormoon niet meer geproduceerd. Vaak worden na enkele weken de klachten van de ziekte van Graves hierdoor een heel stuk minder. Bij een gedeelte van de patiënten verdwijnen de klachten compleet door het toedienen van de medicijnen. Vaak duurt het wel een paar weken voor de behandeling echt effect heeft. Dit komt doordat het lichaam standaard een voorraad van het schildklierhormoon in het lichaam heeft.
Na ongeveer een jaar zal door het afremmen van de schildklier het orgaan weer normaal gaan functioneren. Je hebt dus geen klachten meer van de schildklier doordat deze eventueel te snel functioneert. Vervolgens dient er in overleg met de arts besloten te worden wat de vervolgbehandeling zal zijn. Vaak wordt er gekozen om doormiddel van een operatie een deel van de schildklier weg te halen zodat deze niet meer te snel kan functioneren. Soms wordt er gekozen om met radioactief jodium een deel van de schildklier te vernietigen.
Het nadeel van het weghalen van een deel van de schildklier is dat er nu ook te weinig hormonen kunnen worden aangemaakt. Dit dient dan vaak te worden bijgevuld met medicijnen. Het duurt vaak wel even voor je de juiste afstelling hebt gevonden om voldoende schildklierhormonen in je lichaam te hebben.
Soms ontstaat het probleem van de ziekte van Graves niet bij de schildklier, maar door een oogaandoening. Dit wordt vaak behandeld met oogdruppels en later wordt soms een deel van het oog geopereerd met een speciale bestraling.
