Otosclerose is een progressieve ziekte. Dit wil zeggen dat de ziekte begint als een milde aandoening, maar naarmate de jaren vorderen, steeds heftiger wordt. Zo maakt de aandoening otosclerose iemand langzaam slechthorend, waarbij men voorheen nog prima kon horen maar na een aantal jaar bijna doof is. Otosclerose kan zowel voorkomen bij één oor als bij beide oren.
Verschillende vormen van otosclerose
Otosclerose is een verzamelnaam voor drie vormen van deze aandoening, namelijk otosclerose van de stijgbeugel, otosclerose van het slakkenhuis en otosclerose van de stijgbeugel en het slakkenhuis.
Otosclerose van de stijgbeugel is gemakkelijk te herkennen aan een wit brokje op de stijgbeugel. Als otosclerose van de stijgbeugel te laat wordt ontdekt, kan het bot van de stijgbeugel helemaal overwoekeren, waardoor men uiteindelijk niets meer kan horen. Deze vorm van otosclerose komt het meest voor. Otosclerose van het slakkenhuis is een meer zeldzame variant van otosclerose, waarbij het slakkenhuis wordt aangetast door de otosclerose. In dit geval is er geen sprake van gehoorverlies door verminderde geleiding van geluiden, maar door zenuwgehoorverlies. Tot slot kan er ook otosclerose ontstaan aan de stijgbeugel en aan het slakkenhuis. In dit geval is er sprake van zowel geleidingsgehoorverlies als van zenuwgehoorverlies, omdat beide delen van het oor aangetast worden door de otosclerose.
De oorzaak van otosclerose
Otosclerose wordt veroorzaakt door overmatige botgroei in het middenoor. Het bot dat in de meeste gevallen van otosclerose overmatig groeit, wordt ook wel de stijgbeugel genoemd (otosclerose van de stijgbeugel). Eén van de functies van de stijgbeugel is het geleiden van geluid dat opgevangen wordt door het oor, zodat het goed gehoord kan worden. Door de overmatige botgroei en botwoekering van het stijgbeugel wordt de stijgbeugel echter steeds minder flexibel. Hierdoor kan de stijgbeugel minder geluid voort geleiden, waardoor het gehoor automatisch minder wordt.
Is er sprake van otosclerose in het slakkenhuis, dan gebeurt hetzelfde bij het slakkenhuis van het oor. In dit geval heeft het oor geen moeite met het geleiden van het geluid, maar is er sprake van zenuwgehoorverlies.
Helaas is niet bekend hoe het komt dat otosclerose ineens ontstaat en waarom sommige mensen wel otosclerose krijgen en andere mensen niet. Het is dan ook onmogelijk om de aandoening te voorkomen. Wel is er een behandeling mogelijk, zodat het gehoor weer wat kan verbeteren.
De symptomen van otosclerose
Het belangrijkste symptoom die mensen met otosclerose ervaren, is geleidelijk gehoorverlies. In een eerste stadium is er enkel nog sprake van het slecht horen van mensen als zij fluisteren, zacht spreken of als zij spreken in een rumoerige ruimte. Uiteindelijk vordert de vermindering van het gehoor zodanig, dat men zelfs niet meer kan verstaan wat er gezegd wordt als dit hard gezegd wordt, in een rustige ruimte, terwijl men gewoon tegenover je zit.
Zo kan otosclerose erg lastig zijn in de dagelijkse communicatie. Niet alleen omdat men niet meer goed hoort, maar ook omdat het onprettig en ongemakkelijk is als je iemand niet meer kan verstaan als hij of zij voor je zit en je zelfs aankijkt. Hierdoor raken sommige mensen met otosclerose verwijderd van de rest van de wereld, omdat zij niet meer graag buiten komen met hun ongemak.
