De ziekte van Pfeiffer wordt ook weleens de kusziekte genoemd doordat deze met speeksel wordt overgebracht. Het is een infectieziekte die vooral door volwassenen aan elkaar wordt overgedragen. Naast het kussen van iemand met de ziekte van Pfeiffer zijn er ook andere manier om de aandoening te krijgen. Bijvoorbeeld door te drinken uit hetzelfde glas als iemand met de ziekte van Pfeiffer. Naast de overdracht van speeksel zijn er waarschijnlijk nog meer manieren om de aandoening te krijgen. Wetenschappers zijn er nog niet over eens wat de andere methodes zijn om de infectieziekte over te dragen.
Oorzaken ziekte van Pfeiffer
De ziekte van Pfeiffer wordt veroorzaakt door het Epstein-Barrvirus. Dit virus besmet het speeksel, waardoor een aanraking met het speeksel vaak voor de ziekte zorgt. De ziekte staat onder jongeren vooral bekend als de kusziekte doordat een zoen kan zorgen voor een besmetting. Toch kan je ook besmet raken door uit iemand zijn glas te drinken of van hetzelfde bord te eten. Maar ook als een patiënt met de ziekte van Pfeiffer gaat hoesten kan een besmetting ontstaan of door het gebruik van dezelfde tandenborstel. Ondanks dat de aandoening zeer besmettelijk is worden uiteindelijk weinig huisgenoten ook ziek. Het duurt ongeveer 10 dagen tot 6 weken voor iemand ziek wordt van het Epstein-Barrvirus.
Symptomen ziekte van Pfeiffer
- Hoofdpijn
- Keelpijn of een keelontsteking.
- Koorts
- Het gevoel van griep te hebben.
- Vermoeidheid
- De lymfeklieren in de hals zijn meestal opgezet.
- De lever en de milt kunnen ook tijdelijk minder functioneren en opgezet zijn.
- De meeste verschijnselen verdwijnen na een paar weken behalve de vermoeidheid.
- Chronische vermoeidheid kan soms tot wel enkele maanden blijven bestaan door de ziekte van Pfeiffer.
- Vaak zijn er afwijkende leverfuncties in het bloed te vinden.
- In zeer zeldzame gevallen kan een leverontsteking ontstaan.
- Soms is er ook een risico op geelzucht.
Behandeling ziekte van Pfeiffer
Er bestaat eigenlijk geen echte behandeling tegen de ziekte van Pfeiffer. Het is misschien een hele lastige aandoening, maar gelukkig geen ernstige aandoening met een dodelijke afloop. De meeste klachten gaan na een paar weken vanzelf over alleen de chronische vermoeidheid kan nog tot wel een paar maanden aanhouden. Het verloop van de aandoening is wel per persoon verschillend. Sommige personen zijn langer vermoeid dan andere personen. Doordat de aandoening door een virus wordt veroorzaakt heeft antibiotica ook helemaal geen zin. Antibiotica kan namelijk alleen virussen bestrijden en geen bacteriën.
In het begin kan je vooral veel last hebben van een keelontsteking. Pijnstilling hierbij is belangrijk om de pijn onder controle te houden. Vaak wordt geadviseerd om 4 keer per dag 500 mg paracetamol te nemen. Dit helpt niet alleen pijnstillend, maar ook ontstekingsremmend. Neem de aspirines niet alleen als je echt pijn hebt, maar gewoon standaard vier keer per dag om ook de ontsteking af te remmen. Als dit niet wekt dan kan je vier keer per dag 1000 mg nemen. Dit mag je maximaal twee tot drie dagen doen. Als slikken echt te pijnlijk is dan kan je een zetpil overwegen. Mocht dit ook niet werken dan kan je ibuprofen proberen, maar vaak geeft dit weer maagklachten.
Het is overigens niet verplicht om thuis te blijven als je de ziekte van Pfeiffer hebt. Vaak gaan patiënten weer werken zodra de keelontsteking weg is. Toch is het wel belangrijk om aan je baas aan te geven dat je de ziekte van Pfeiffer hebt. Als je vermoeid bent dan kan je wat rustiger werken. Het is overigens niet noodzakelijk voor een snelle genezing om te gaan slapen als je last hebt van vermoeidheid. Daarnaast wordt het afgeraden om vanwege de leverwaardes geen alcohol te drinken. Probeer daarnaast besmetting met huisgenoten en collega’s te voorkomen.
