Het syndroom van Sudeck, ook wel algo(neuro)dystrofie genoemd, is een pijnlijke ziekte waarbij de voeten, de handen en/of de schouders aangetast worden. Ongeveer 10 procent van de mensen met deze aandoening heeft een chronische vorm van de ziekte, wat betekent dat de ziekte voor altijd aanwezig zal blijven in het lichaam. Door een vroege diagnose te stellen en de juiste behandeling te volgen, heb je een snellere kans op een goede en snelle genezing van de ziekte. Het syndroom van Sudeck kan ontstaan op alle leeftijden en komt zowel bij mannen als bij vrouwen voor. Bij kinderen is de ziekte echter minder ernstig en dus gemakkelijker te genezen, waardoor kinderen vaak sneller genezen dan volwassenen.
Op deze pagina lees je meer over de ziekte van Sudeck of algo(neuro)dystrofie. Zo lees je wat de oorzaken zijn van deze ziekte, maar ook wat de symptomen zijn van de aandoening en hoe de aandoening behandeld wordt.
De oorzaken van het syndroom van Sudeck
Wat de exacte oorzaak is van het ontstaan van het syndroom van Sudeck, is niet bekend. Waarom de ziekte precies ontstaat is onduidelijk, maar er kan vaak wel een factor aangewezen worden die bijgedragen heeft aan de ontwikkeling van de aandoening.
Een factor die bij veel mensen zorgt voor het ontstaan van de ziekte van Sudeck, is een verwonding. Dit kan een verbrijzeling van het ledemaat zijn, maar het kan ook gaan om een breuk, een verstuiking, een verbranding, een door een wapen veroorzaakte wonde of een eenvoudige kneuzing.
Daarnaast zijn er nog andere factoren die mogelijk invloed hebben op het ontstaan van de ziekte, namelijk:
- Hart- of vaatchirurgie,
- Immobilisatie, bijvoorbeeld door het dragen van gips.
- Bepaalde geneesmiddelen, waaronder barbituraten.
- Puncties of infiltraties.
- Reumatische, cardiovasculaire, ademhalings- of neurologische aandoeningen.
- Zwangerschap.
Tot slot zijn er nog enkele psychologische factoren die het ontwikkelen van de ziekte kunnen bevorderen, waaronder overdreven reacties op stress (angstaanvallen, paniekaanvallen, et cetera), een neiging tot depressie of een narcistische persoonlijkheid.
De symptomen van het syndroom van Sudeck
De symptomen van het syndroom van Sudeck kunnen het beste onderverdeeld worden in drie stadia. Welke drie stadia dit zijn, lees je in onderstaande alinea’s.
Stadium 1: de warme fase
In het eerste stadium van de ziekte heb je een ernstige en brandende pijn met variabele intensiteit. De pijn wordt erger als je beweegt. De fase heet de warme fase omdat je te maken hebt met plaatselijke ontstekingen, die rood zijn, warm aanvoelen en plaatselijk zwellen. Daarnaast is het ook mogelijk dat je meer zweet of een glimmende huid hebt, beide lokaal. De gemiddelde duur van de eerste fase is ongeveer drie maanden. In minder ernstige gevallen van de ziekte, duurt de eerste fase enkele weken.
Stadium 2: de koude fase
In het tweede stadium van het syndroom van Sudeck wordt de pijn erger, maar wel vager. De huid verschrompelt als vanzelf en wordt bleek. Daarnaast voelt de huid koud aan, waardoor de tweede fase de naam ‘koude fase’ heeft gekregen. Het oedeem verspreidt zich en wordt steeds erger, lichaamsbeharing kan uitvallen en de nagels worden bros, gebarsten of gestreept. De tweede fase duurt gemiddeld drie tot zes maanden.
Stadium 3: de stabiliseringsfase
In de derde fase verdwijnt de pijn helemaal of gedeeltelijk. Wel worden de spieren zwakker, worden de gewrichten extreem zwak en hebben patiënten een beperkte beweeglijkheid. Mensen die te maken hebben met de chronische variant van de aandoening, blijven voor altijd in het derde stadium van de ziekte. Dit gebeurt bij ongeveer 10 procent van de patiënten met het syndroom van Sudeck.
De behandeling van het syndroom van Sudeck
Welke behandeling je moet krijgen om van het syndroom van Sudeck af te komen, is afhankelijk van het moment van de diagnose. Wordt de diagnose gesteld in de eerste fase, dan wordt er een behandeling met zalmcalcitonine of salcatonine gestart. Slaat deze behandeling niet aan, dan kan er een speciale behandeling gestart worden in een pijnkliniek. Dit geeft goede resultaten, maar is erg pijnlijk en daarom af te raden voor hartpatiënten. Wordt de diagnose in het tweede stadium van de ziekte gesteld, dan worden er vaak bisofonaten toegediend. De effecten van dit medicijn op de lange termijn zijn nog niet bekend, maar de behandeling is wel effectief voor mensen in het tweede stadium van de ziekte.
