In hun dagelijkse gesprekken hebben mensen, in tegenstelling tot andere dieren, de neiging om tegenover elkaar te staan. Als een gevolg daarvan kunnen we dus ook ons gezicht gebruiken wanneer we communiceren. Maar welke signalen geven we, vaak onbewust, zoal met ons gezicht?
Paul Hömke van de Raboud Univeristeit onderzocht het gezicht van de luisteraar in face-to-face communicatie. Hij lette daarbij specifiek op knipperen en wenkbrauwbewegingen.
Knipperen
Zo ontdekte Hömke onder andere dat lang knipperen gebruikt wordt als een signaal van begrip. Wanneer de luisteraar lang knippert, maakt hij de spreker duidelijk dat hij genoeg informatie ontvangen heeft en dat de spreker dus verder kan gaan.
Wenkbrauwen fronsen
Het omgekeerde geldt voor het fronsen van de wenkbrauwen. Daarmee geeft de luisteraar net aan dat hij onvoldoende informatie kreeg en dat de spreker dus beter nog even verduidelijkt.
Metaforisch gebruik van gebied rond de ogen
Het is niet toevallig dat knipperen een signaal van begrip is, terwijl fronsen van de wenkbrauwen onbegrip aangeeft. Wanneer je je oogleden sluit door te knipperen, maak je als het ware duidelijk dat je genoeg ‘gezien’ hebt en de boodschap dus begrijpt.
Je wenkbrauwen fronsen doet het dan weer lijken alsof je niet helder kunt ‘zien’ en dat de boodschap dus niet helemaal duidelijk is.
Ogen als venster van de ziel
Zo is nog maar eens bewezen dat je ogen, en specifieker nog de gebieden rond je ogen, echt wel dienen als vensters voor de ziel. Iets om tijdens je eerstvolgende gesprek eens op te letten!
