Het lijkt erop dat JavaScript is uitgeschakeld. Schakel dit in om ervoor te zorgen dat deze website correct werkt.

Ouders en kinderen in een bubbel: Nina Mouton deelt tips om de coronadruk zo laag mogelijk te houden

6 min read

Parentale burn-outs komen steeds vaker voor. In België zou zelfs 1 op de 12 ouders eraan lijden. Met de huidige coronaproblematiek ziet het er ook niet meteen naar uit dat deze cijfers zullen verbeteren, integendeel zelfs … Nina Mouton, klinisch psycholoog en auteur van het boek ‘Mild Ouderschap’ deelt tips om de coronadruk binnen het gezin zo laag mogelijk te houden.

“Ik kan niet genoeg benadrukken hoe belangrijk het is dat je blijft voelen – of leert te voelen – wat je lichaam je signaleert. De huidige situatie kan je het best vergelijken met onder water je adem inhouden, en pas wanneer je terug boven water komt als alles achter de rug is voel je hoe zwaar het eigenlijk wel is geweest. 

Veel mensen blijven dan gewoon doorgaan op automatische piloot en beantwoorden de vraag hoe het met hen gaat standaard met “ça va wel!” Neem jij de tijd om te voelen hoe het écht met je gaat? Je moet dat doen om te achterhalen wat je echt nodig hebt, zodat je dat ook kan uitspreken. Soms lijken we bang te zijn om even stil te staan en echt te voelen, maar dat is nodig om zuurstof te tanken. Dat is de enige manier om de schade op lange termijn te beperken. 

Er zijn natuurlijk mensen die zich gewoon goed voelen en bijvoorbeeld genieten van de extra rust in deze tijden. Maar anderen hebben het echt lastig. Het kan dan een soort coping-strategie zijn om te blijven ontkennen dat het niet goed gaat. Tot plots het licht uitgaat … Daarom mijn tip: erken hoe het met je gaat en hoe je je voelt. 

Zo kan je jezelf de gewoonte aanleren om een paar keer per dag stil te staan en te denken: wat heb ik op dit moment nodig? Zet desnoods de wekker van je gsm, of maak er een automatisme van om dat te doen telkens je naar het toilet gaat. Drie keer diep in- en uitademen als je aan een rood licht staat kan bijvoorbeeld ook helpen om je stressniveau te laten dalen.

Dat geldt overigens ook voor kinderen. We hoeven niet te ontkennen dat het lastig is, en we hoeven niet alles te relativeren. Als je kind aangeeft dat hij zijn vriendjes mist, dan werkt dat als een soort alarmbel. Als je dan gaat vergelijken met “maar oma heeft het nog veel lastiger, want die mag al heel lang niemand meer zien”, dan doe je die alarmbel teniet. Die beleving is belangrijk, en is voor iedereen anders. 

Geeft je kind niet uit zichzelf aan hoe hij of zij zich nu precies voelt onder deze situatie? Probeer dan gerichte en concrete vragen te stellen. Mijn tienjarige moet sinds kort bijvoorbeeld een mondmasker dragen op school. Ik vraag dan hoe dat concreet in zijn werk gaat, of ze dat masker binnen én buiten moeten dragen, wat hij daarvan vindt, wat zijn vriendjes daarvan vinden, of ze elkaar vlot kunnen begrijpen en herkennen … Natuurlijk moet je er geen kruisverhoor van maken of denken “nu gaan we even een kwartiertje praten over je mentale welzijn”. Maar leg je telefoon even aan de kant en geef je kind de tijd en de ruimte om te praten. Dat gaat soms makkelijker als je ondertussen iets anders aan het doen bent, bijvoorbeeld in de auto of wanneer je samen voetbalt in de tuin. 

Het is ook belangrijk dat we het gevoel blijven hebben dat we iets in de pap te brokken hebben en dat we nog steeds beslissingsrecht hebben, ondanks wat er allemaal aan de hand is. En ook dat is zowel op kinderen als op volwassenen van toepassing. Organiseer eens een ‘ja-dag’ voor de kinderen: 24u lang moet je overal ja op zeggen, op voorwaarde dat het geen geld kost en dat het veilig is. Vaak merk je dan dat een kind vraagt om samen iets te doen, zoals koekjes bakken of te voetballen. Door sámen dingen te doen kan je heel hard verbinden als gezin, en dat werkt als een soort reset. Daarna ben je opnieuw vertrokken, met een positieve mindset. 

Bij jonge kinderen kan het een goed idee zijn om tijd te reserveren om mee te spelen. Geef je kind daarbij de leiding. Dat hoeft niet lang te duren: tien minuutjes of een kwartiertje zorgt er al voor dat de batterij van verbinding weer wordt opgeladen. 

Verlies ook niet uit het oog dat we maar een deeltje zijn van een groter geheel dat momenteel tegensputtert. De coronamaatregelen maken het niet gemakkelijk voor kinderen. Veel jongeren zitten al maandenlang thuis en hebben het heel zwaar. Ouders hebben al zoveel ballen in de lucht te houden, en dan komt dat er ook nog eens bij. En natuurlijk moet je je kind dan wel opvangen en begeleiden, maar weet dat de ‘schuld’ en de verantwoordelijkheid niet bij jezelf ligt. Ik vind het belangrijk om gezinnen daarbij te ‘ontschuldigen’ en om te signaleren aan de overheid dat het zo niet verder kan.

Heb je het gevoel dat het helemaal de verkeerde richting uitgaat, stap dan in eerste instantie naar je huisarts. Die kan vervolgens zeker de hulp inschakelen van een coach, een psycholoog, psychotherapeut, … Mensen zetten die stap vaak pas als het écht niet meer gaat, maar veel mensen zouden sowieso gebaat zijn met begeleiding. Het is zalig om als ouder het gevoel te hebben dat je wordt gedragen. En hoe dieper je zit, hoe verder je moet terugkomen; hoe vroeger je die begeleiding dus inschakelt, hoe beter. 

Als je het gevoel hebt dat je niet meer kan stilvallen of als je angst voelt om stil te vallen, dan zou dat een alarmbel moeten zijn. Ook als je de signalen van je lijf niet meer oppikt en bij maagpijn gewoon denkt ‘ach, ik heb altijd maagpijn, dat is normaal’ dan is het hoog tijd om even stil te staan en te luisteren naar die mentale en lichamelijke signalen. Neem dan zeker voldoende tijd om op adem te komen.”

Door

Deze artikelen kunnen u misschien ook interesseren…

Lees Meer ...

Deze artikelen kunnen u misschien ook interesseren…