De quarterlifecrisis is een verwarrende periode die voorkomt bij 20- tot 30-jarigen. Ze bestaat vooral uit vraagtekens, twijfels, onzekerheden en angst. Maar tegelijkertijd laat de quarterlifecrisis je zoeken naar jezelf, naar wat jij écht wilt en niet onbelangrijk: naar je eigen geluk. Psychologe Josienna Davidse legt uit wat zo’n quarterlifecrisis juist is, hoe ze ontstaat en wat je er aan kunt doen: ‘Hoewel het veel vraagt van jongeren is het soms goed om een crisis te hebben’
‘De quarterlifecrisis is een identiteitscrisis waarbij zingevingsvragen je te pas en te onpas te binnen schieten. Vragen zoals: ‘Wie ben ik?’, ‘Wat doe ik op deze aarde?’ en ‘Ben ik wel goed bezig?’ komen vaak terug. Een quarterlifecrisis leunt sterk aan bij een burn-out. Bij beide komen klachten als vermoeidheid, slapeloosheid, keuzestress en twijfels vaak voor. Het enige verschil is dat de zingevingsvragen er bij de quarterlifecrisis nog eens bovenop komen.’
Onzekerheid
‘Het klopt dat de term niet erg bekend of gangbaar is. Dat komt deels omdat het vroeger weinig tot niet voorkwam. Alles stond toch al vast: op 18-jarige leeftijd ging je kijken welke job je ging uitoefenen, je zocht een partner, je startte je gezin en de rest van je leven. Nu is dat niet meer zo. We moeten uniek zijn, uitblinken, een goede job hebben en liefst ook nog nog een grote vriendenkring en een eigen huis. Dat geeft op allerlei vlakken veel meer druk en het is niet onlogisch dat je daar af en toe eens bij stilstaat. De vaststaande dingen zijn weggevallen en er is meer onzekerheid gekomen.’
‘Volwassenen hebben vaak de neiging de quarterlifecrisis te onderschatten. Ze zien het als een soort aanstellerij, want waar maken quarterlifers een probleem van? Jongeren hebben toch genoeg mogelijkheden? Is de quarterlifecrisis dan niet een soort van luxeprobleem? Absoluut niet. Jongeren krijgen steeds meer te maken met verwachtingen waaraan ze moeten voldoen. Wanneer je die verwachtingen niet kunt inlossen, heb je het gevoel dat je faalt en dan zit je daar weer mee.’
Praten helpt
‘We leven in een prestatiegerichte maatschappij en we mogen de invloed daarvan niet onderschatten. Vooral bij jongeren die hoger geschoold zijn liggen de verwachtingen hoog. Ze moeten niet alleen sociaal en modieus zijn, maar zich ook nog eens bewijzen op sociale media bijvoorbeeld. Ze hebben weinig rust en moeten continu presteren. Ze moeten in alles uitblinken. Ze kunnen dat, dus doen ze dat ook. En dat eist af en toe zijn tol.’
‘Hoewel het veel vraagt van jongeren, is het goed om een crisis te hebben. Het zorgt ervoor dat je daarna je koers terug kunt bepalen. Het is belangrijk een quarterlifecrisis te (h)erkennen, alleen zo kun je ze bij de horens vatten en weer verder gaan. De zoektocht naar jezelf kan moeilijk zijn, maar het is niet onmogelijk. Vraag jezelf af of je de lat niet te hoog legt voor jezelf, denk na over wat je van jezelf eist en praat er ook over. Het klinkt misschien cliché, maar praten helpt echt.’
