De cijfers over burn-out blijven onrustwekkend stijgen in ons land. Eind 2017 zaten meer dan 140.000 Belgische werknemers langer dan een jaar thuis door een psychische ziekte. Onder hen ook steeds meer jonge mensen. Onze eindredacteur Bram De Brabander crashte op z’n 28ste. In zijn pas verschenen boek ‘Jong en opgebrand’ getuigt hij op een eerlijke manier over z’n burn-out.
Plotse diagnose
“De diagnose burn-out kwam vrij plots”, vertelt Bram. “Ik piekerde veel, ik kon het werk moeilijk loslaten en worstelde enorm met m’n job, maar ik dacht altijd wel dat zoiets mij nooit zou overkomen. Tot ik op een ochtend echt niet meer uit m’n bed raakte. Ik had meer dan 8 uur geslapen, maar was echt doodmoe. M’n benen wilden niet meer mee en zelfs de trap afwandelen was een grote opgave. Eerst dacht ik dat het om een simpele buikgriep ging, maar al snel bleek er meer aan de hand.”
Tijdens een zoveelste bezoek aan de psycholoog kwam het officiële verdict: burn-out. “Dat woord horen was hard”, vervolgt Bram. “Ik had het tegen iedereen vaak over oververmoeidheid, maar nu kon ik er niet meer aan ontsnappen. Het was ontzettend moeilijk om toe te geven aan m’n omgeving dat het plots allemaal niet meer lukte. Ik voelde me een grote loser die gefaald had.”
Eenzaam
De oorzaak van die burn-out lag bij Bram vooral bij z’n job. “Ik werkte als onderwijsdeskundige bij een stadsbestuur en die job was niet echt op m’n lijf geschreven”, verklaart hij. “Ik kwam uit de journalistiek en was dagelijkse, strikte deadlines gewoon. Plots moest ik een onderwijsbeleid vormgeven en op lange termijn projecten vormgeven. Op heel lange termijn, want alles ging tergend traag vooruit. Bovendien miste ik ook sturing en begeleiding. Het leek alsof het stadsbestuur geen idee had hoe ze mijn job wilden invullen. Ik deed m’n best en probeerde vanalles, maar ik wist in de verste verte niet of ik goed bezig was. Ik miste ook het hebben van dichte collega’s. Ik werd in een eenmansbureau gedropt en voelde me vaak eenzaam.”
Het krijgen van de diagnose burn-out was het begin van een lange herstelweg. “Ik haalde veel hulp uit m’n bezoekjes aan de psycholoog, volgde loopbaanbegeleiding en probeerde allerlei methodes om weer tot rust te komen. Van yoga tot meditatie en mindfulness. Niet alles was voor me weggelegd. Iedereen gaf me ook de raad om dingen te doen die ik echt leuk vond. Ik kwam al snel bij schrijven terecht. Als kind schreef ik alles op in een soort dagboek en ik had niet voor niets journalistiek gestudeerd. Ik pikte m’n hobby van vroeger dus opnieuw op en hield een online dagboek bij over m’n burn-out. Af en toe liet ik vrienden een stukje lezen en die zeiden telkens dat ze zich in m’n verhaal herkenden. Ze spoorden me aan om er meer mee te doen en ik schreef op goed geluk enkele uitgeverijen aan. En nu ligt m’n boek gewoon in de winkel: crazy!”
Voldoende rust
Na 8 maanden thuiszitten, ging Bram opnieuw aan het werk, maar hij pakte het wel op een andere manier aan. “Ik ging opnieuw in de mediasector werken, want blijkbaar miste ik dat schrijven toch te hard. Ik startte ook niet meteen fulltime. Op vrijdag bleef ik thuis en had ik een dag extra om opnieuw op adem te komen. Ik probeer ook nu nog voldoende rust in te bouwen. En vaak op reis te gaan, want da’s voor mij het summum van ontspanning.”
‘Jong en opgebrand’ is verkrijgbaar bij Standaard Boekhandel en online te koop via webshops zoals bol.com.
De eerste 20 personen die hieronder hun naam en adres achterlaten, krijgen een exemplaar toegestuurd.
