Dit zijn 16 meest nostalgische dingen die je sinds je jeugd niet meer gezien hebt. Ken jij er nog?
1. Televisie zonder afstandsbediening
Toen je jong was had vrijwel iedereen al wel een televisie, maar zappen door middel van een afstandsbediening was er toen zeker nog niet bij. Je moest dus naar het toestel toe lopen om naar een andere zender te kunnen kijken. Het aantal zender was bovendien minder uitgebreid dan tegenwoordig. Ook het fenomeen van 24 uur per dag televisie kijken was in je jeugd nog niet bekend. Voor kinderprogramma’s waren slechts enkele uurtjes per week uitgetrokken. Met wat geluk beschikte je al wel over een heuse kleurentelevisie.
2. View Master
Door schijfjes met kleine dia’s in een speciaal kijkertje rond te draaien, kon je een beeldverhaal volgen in de View Master. Om het verhaal te verduidelijken werd in de ruimte tussen de twee kijkgaten een korte tekst weergegeven. Om de schijf een stapje verder te draaien hoefde je alleen maar een hendeltje naar beneden te halen aan de zijkant van het apparaat. Met een zachte klik verscheen dan de volgende dia samen met een nieuw stukje tekst. Voor de View Master waren talloze schijven verkrijgbaar die elk een eigen thema of verhaal vertelden.
3. Waterdicht bewaarkokertje
Wanneer je samen met je vriendjes en vriendinnetjes ging zwemmen kreeg je een waterdicht kokertje om je hals gehangen. In dit kokertje bewaarde je dan je fietssleutel, je entreekaartje van het zwembad en/of wat kleingeld. Met een beetje geluk bleef dit alles dan droog tijdens het zwemmen. Uiteraard diende je altijd wel voorzichtig te zijn tijdens het duiken en bij het maken van een bommetje in het water.
4. Vullingen met een balletje erin
Vrijwel elk kind leert schrijven met een vulpen. De vullingen van deze pennen waren voor een heleboel kinderen een bijzonder verzamelobject. In het bijzonder de kleine balletjes, die bedoeld waren om de inkt in de vulling, vloeibaar te houden, werden veelvuldig gespaard en bewaard. In plaats van een reservevulling hadden veel kinderen dan ook een lege vulling met enkel balletjes in de achterkant van hun vulpen zitten.
5. Bleekmiddel in poedervorm
In de meeste huishoudens werd er regelmatig schoongemaakt met een bleekmiddel in poedervorm. Vooral in keukens en badkamers was dit een veelgebruikt product om vet, kalk en ander vuil van tegels te verwijderen. Nadat je de poeder op het te reinigen oppervlak had gestrooid vermengde je dit met een beetje water. Vervolgens gebruikte je een spons, doek of borstel om alles schoon te schuren. Er waren zelfs mensen die op deze manier probeerden om hun tanden witter te maken. Echt gezond was dit laatste overigens zeker niet.
6. Zeep aan een stokje
In een heleboel keukens en bij veel wastafels waren zeepjes op een stokje te vinden. Tijdens het wassen van je handen kon je deze dan over het zeepje halen. Het zeepje zat op een speciaal metalen stokje gestoken en had vaak de vorm en de geur had van een citroentje. Behalve om je handen te wassen kon deze zeep ook worden gebruikt om vlekken uit kleding of ander textiel te verwijderen. Nadat je de zeep echter enige tijd had gebruikt werd deze slap en glibberig. Uiteindelijk belande het restje dan ook altijd spontaan op het aanrecht of de vloer.
7. Gevuld etui
Een etui dat was gevuld met potloden, een gum, een puntenslijper, een pen, een liniaaltje, kleurpotloden en soms zelfs viltstiften en waskrijtjes, was helemaal in de mode in je jeugd. Elk onderdeeltje werd keurig op zijn plek gehouden door een elastisch bandje en het etui kon door middel van een ritssluiting worden gesloten. Op die manier kon je gemakkelijk al je teken- en schrijfgerei meenemen en zonder zoeken het juiste object uit je etui halen. Op het moment dat het etui werd opengemaakt, kon je het uitklappen zodat elk onderdeel duidelijk zichtbaar werd.
8. Het poëziealbum
In het bijzonder de meisjes hadden vroeger allemaal hun eigen poëziealbum. In dit kleine boekje schreven dan familie, vriendjes en vriendinnetje wensjes op rijm. Deze rijmpjes werden vervolgens versierd met speciale poëzieplaatjes en/of zelfgemaakte tekeningetjes. Poëzieplaatjes waren bovendien een gewild verzamel- en ruilobject onder meisjes in die tijd. Later is het poëziealbum min of meer vervangen door het vriendenboekje, dat eveneens door jongens werd gebruikt. Een soort primitieve voorloper van de social media van tegenwoordig.
9. Klappertjes voor in een klapperpistooltje
In je jeugd heb je er vast en zeker ook mee gespeeld: klappertjes, al dan niet in een speciaal daarvoor bedoeld pistooltje. Deze klappertjes kon je echter ook laten klappen door over een steen te wrijven of er met je voet op te staan. Je kocht de klappertjes op rolletjes die je vervolgens in zijn geheel in een pistooltje stopte als je bijvoorbeeld soldaatje of cowboy wilde spelen. Het kenmerkende geluid van klappertjes is een snerpend kort knalletje dat vooral door jongetjes als er stoer werd ervaren.
10. Punniken
Punniken deden zowel jongens als meisjes in je kindertijd. Door de vier spijkertjes op je punniktol te bespannen met een draadje kon je een soort kabel maken van garen. Dit deed je door steeds de aanwezige lus over een los deel van de draad te halen. Er ontstond dan een dikke draad. Doordat er vooral restjes garen werden gebruikt om te punniken, kreeg je al snel een regenboog aan kleuren. Kinderen probeerden met het punniken elkaar te overtroeven door hun punnikdraad steeds langer te maken.
11. Sigaretten uit een automaat
Hoewel het voor kinderen ook in je jeugd al verboden was om te roken, was het toch kinderlijk eenvoudig om een pakje uit een speciale automaat te halen. Je stopte er immers gepast muntgeld in en trok dan een laatje met het gewenste pakje open. In die tijd keek overigens niemand op van kinderen die, voor hun ouders, sigaretten uit een automaat haalden. Deze automaten waren onder andere te vinden bij supermarkten, frietkotten, cafés en een heleboel andere openbare gelegenheden. Zelfs de meeste ziekenhuizen en verzorgingstehuizen beschikten in die tijd over een eigen sigarettenautomaat zodat patiënten de deur niet uit hoefden voor hun rokertje.
12. Tekendoos
Voor het opbergen van je tekenspullen gebruikte je een echte tekenkist of -doos. Dit was een houten kistje dat verdeeld was in verschillende vakken en af kon worden gesloten met een slotje. In de vakken bewaarde je je tekenpotloden en andere benodigdheden voor de tekenles. De kans dat je potloden braken, en je dus telkens de punten opnieuw moest slijpen, werd op deze manier voorkomen. Bovendien hield de tekendoos je tekenspullen ook keurig bijeen.
13. Poppenkastpoppen
De meeste kinderen speelden van tijd tot tijd met een poppenkast. Ze voerden dan, vaak zelfverzonnen, spelen op met speciale poppenkastpoppen. De meest bekende pop is wellicht wel Jan Klaassen, de altijd goedlachse narachtige pop die gehuwd was met Katrijn. Andere veel gebruikte poppen waren de politieagent, de heks en Roodkapje. Door te spelen met poppenkastpoppen kon je je fantasie de vrije loop laten en uren zoet zijn. Uiteraard was niets leuker dan een echte voorstelling geven met je ouders als enthousiast publiek.
14. Magisch tekenbord
Uren tekenen zonder papier te gebruiken was mogelijk dankzij het zogenaamde magische tekenbord. Het enige wat je daarbij nodig had was een speciaal pennetje. Met dit pennetje maakte je dan een tekening op het oppervlak van het tekenbord. Zodra je tekening je niet beviel, of je gewoon een nieuwe wilde maken, gebruikte je de wisser van het bord om je kunstwerk weg te vegen. Dit deed je door de wisser van de ene naar de andere kant van je tekenbord te schuiven. Het tekenveld, dat uit twee aparte lagen bestond, was weer leeg op het moment dat deze lagen niet meer aan elkaar kleefden op de plekken waar je had getekend.
15. Letterdoos
Klanken van letters leren en woordjes maken van losse letters was iets dat je vast ook als kind hebt gedaan. De lettertjes zaten in een speciale letterdoos samen met een bord om de letters op te plaatsen. Hoewel de letterdoos vaak zo was ingedeeld dat elke letter een eigen vakje had, diende je meestal goed te zoeken voordat je de gewenste letter had gevonden. Een ander kenmerk van deze letterdozen was het streepje dat onder elke letter, of lettercombinatie, aan was gebracht. Op die manier kon je namelijk bepaalde letters niet onderling verwisselen zoals de p en de q of de d en de b.
16. De multikleurenpen
Om ruimte te besparen in je schooletui hadden veel kinderen een zogenaamde multikleurenpen bij zich. In deze balpen zaten meerdere gekleurde vullingen die gebruikt konden worden door een klein hendeltje van de gewenste kleur naar beneden te drukken. Op het ogenblik dat je van kleur wilde veranderen, hoefde je alleen maar een nieuwe kleur te kiezen op de pen. De gebruikte vulling schoot dan weer omhoog, terwijl je de nieuwe kleur kon gebruiken. Werkstukken van kinderen uit die tijd zijn dan ook veelvuldig opgeleukt met de kleuren uit dit soort balpennen. Of het werk er ook echt mooier van werd, is echter maar de vraag.
Zo, dit waren ze alle 16. Ongewtijfeld kun je er ons nog enkele opnoemen? 😀
