Neuspeuteren. We doen het allemaal wel eens. Sommigen doen het stiekem, anderen open en bloot … Niks mis mee, maar wat als het schadelijk wordt? Prof. Dr. Thibaut Van Zele, NKO-arts bij het UZ Gent, geeft uitleg.
Prof. Dr. Thibaut Van Zele: ‘Er bestaat geen echte definitie van neuspeuteren. Wat we eronder verstaan? Iemand die met zijn of haar vinger in de neus zit en er dingen uithaalt of probeert uit te halen. Dat kunnen korstjes zijn, maar ook slijmpjes. Sommigen trekken zelfs neushaartjes uit.’
‘Iedereen peutert in zijn of haar neus. Als je het occasioneel doet, is het niet schadelijk. Verdwijnt er soms wel eens snot in je mond? Ook dat is op zich niet schadelijk. Snot slik je sowieso door via je keel. Hoe het daar terechtkomt, maakt niet uit.’
Wanneer het schadelijk wordt
‘Peuter je heel frequent in je neus en domineert het je dagdagelijks leven? Dan zitten we wel met problematisch gedrag en spreken we van een psychiatrische ziekte: rhinotillexomanie. Ten eerste krijg je bij rhinotillexomanie een verstoring van de microbiële omgeving in je neus. Door overmatig te neuspeuteren, beschadig je het slijmvlies waar bacteriën dan weer gebruik van maken. Het evenwicht tussen bacteriën raakt verstoord, wat resulteert in nog meer korsten. Ten tweede kunnen mensen zodanig veel neuspeuteren dat ze hun neus inwendig kapot maken. Meestal krab je korstjes van het tussenschot in je neus en dat heeft net een heel precaire doorbloeding en is dus fragiel. Als je daar veel aan prutst, komt die doorbloeding in het gedrang en krijg je een gat in je tussenschot. Ook kan je neusgat verkleinen door littekenvorming. Bij beide kom je in een vicieuze cirkel terecht omdat je daardoor nog meer korsten en bloed krijgt, en bijgevolg ook meer gaat prutsen. Die vicieuze cirkel willen we natuurlijk doorbreken. Dat doen we door een zalf voor te schrijven. Die gaat verzachten, waardoor de neus minder droog wordt en mensen er ook automatisch minder mee bezig zijn en de nood niet meer voelen om er constant korstjes uit te halen.’
