Als presentatrice van programma’s als The Voice van Vlaanderen en Groeten uit is An Lemmens (40) al jaren een vaste waarde op tv. En toegegeven: normaal is zij diegene die de vragen stelt, maar wij besloten de rollen om te draaien en haar het vuur aan de schenen te leggen over haar fysieke en mentale gezondheid. ‘De kern van gezondheid? Da’s voor mij in de juiste state of mind zijn om goed voor je lichaam en voor anderen te zorgen.’
Laten we beginnen bij het begin: hoe gezond leef jij?
‘Ik ben geen gezondheidsfreak. Sterker nog: ik was nooit echt met mijn gezondheid bezig, tot ik zwanger was. Zappa-Rosa is nu zes, en ik ben letterlijk negen maanden voor ze er was begonnen met bewuster te leven.’ (lacht)
Hoe vertaalt zich dat dan precies?
‘Ik ben vooral bezig met gezonde voeding en probeer heel gevarieerd te eten en genoeg gezonde voedingsstoffen binnen te krijgen. En dus niet alleen maar chocolade en chips te eten, zoals ik de eerste pakweg 30 jaar van mijn leven deed. Vooral in mijn twintiger jaren – toen ik alleen woonde en samen met mijn vriendinnen een liederlijk leven leidde -, liep het de spuigaten uit. Ik woonde rechtover een frituur en ging soms twee keer per dag frieten halen: voor en na het uitgaan. Verder at ik vooral kant-en-klare macaroni en lasagne. En ik dacht effectief dat dat laatste gezond was, want er zaten groenten in.’ (lacht)
Je eet al sinds je tienerjaren vegetarisch.
‘Klopt. Ik dacht: waar zijn we eigenlijk mee bezig? We kweken speciaal op grote schaal dieren om ze later te doden en op te eten. Nadien waren er af en toe periodes waarin ik wél vlees at, maar nu kan ik me de laatste keer niet meer herinneren. Meer zelfs: ik probeer thuis zoveel mogelijk veganistisch te eten.’
Alle veganisten gaan nu met hun ogen rollen, maar … mis je geen kaas?
(lacht) ‘Ik eet supergraag kaas, maar er zijn ondertussen écht lekkere plantaardige alternatieven. Een paar jaar geleden was het aanbod veel kleiner en was het moeilijker om als veganist gevarieerd te eten. Nu niet meer. Toegegeven: je moet een beetje experimenteren en een veganistische levensstijl vraagt in het begin wat meer inspanning, maar het loont zo hard. Mijn vriend was vroeger een echte vleeseter. Sinds we samen zijn eet hij mee wat de pot schaft, en zegt hij: ‘ik mis het écht niet’. Let op: ik wil niet de hele wereld tot het veganisme bekeren. Onlangs verontschuldigde Laura Tesoro zich omdat ze achter de schermen van The Voice rechtover mij vlees zat te eten. Dat hoeft dus niet. Iedereen doet wat hij of zij wil. Ik denk dat je meer bereikt door mensen kennis te laten maken met plantaardige voeding, dan door heel hard op diezelfde nagel te blijven kloppen. Dus als er mensen bij mij komen eten, kook ik altijd plantaardig, en dan zijn mijn gasten meestal aangenaam verrast.’
Je zei daarjuist dat je vroeger meestal eten afhaalde. Betekent dat ook dat je pas op latere leeftijd leerde koken?
‘Ja! Ik was als kind een moeilijke eter. Toen ik op mijn achttiende alleen ging wonen, beschouwde ik iets in de friteuse gooien als koken. Ondertussen kan ik zeggen dat ik een goede hobbykok ben. Ik geniet ervan om mensen uit te nodigen en iets lekkers voor hen klaar te maken. Dat is ook wat ik het voorbije jaar door de coronacrisis het meest heb gemist.’
Wat ons naadloos bij mijn volgende vraag brengt: welke impact had de crisis op jou?
‘Toen de crisis begon, had ik schrik. Vooral omdat ik niet wist wat er zou komen. En geef toe: het was ook een heel vreemde situatie. Maar na een tijdje vond ik die eerste lockdown een verademing. Ik kon mijn gsm dagenlang aan de kant leggen, zonder dat ik er naar moest kijken. Heerlijk. Onze dagen waren plots heel gestructureerd, waardoor er een enorme rust over mij neerdaalde. Anderzijds voelde ik me schuldig tegenover mensen om me heen die in die omstandigheden getroffen werden door ziekte of die in financiële problemen kwamen. Ik heb het heel moeilijk gehad met dat leed rondom mij, maar tegelijkertijd deed het deugd om de resetknop in te drukken. Voor mij heeft de crisis ook echt voor een blijvende verandering gezorgd.’
Wat is er dan concreet veranderd?
‘Ik besef nu dat ik niét altijd bereikbaar moet zijn. Ik doe mijn job enorm graag. Ze is superleuk en afwisselend, maar voor de coronacrisis had ik nooit gedaan met werken en lag ik ‘s avonds in bed nog door mijn smartphone te scrollen om mails te beantwoorden. Achteraf gezien geef ik grif toe dat ik het mezelf aandeed. Als ik iets doe wil ik het goéd doen. En als ik een mail krijg, wil ik die onmiddellijk beantwoorden. Daar wil ik vanaf. Voortaan ben ik bereikbaar tijdens de schooluren. Om 16u leg ik mijn laptop en smartphone aan de kant en concentreer ik me op mijn gezin. Als Zappa-Rosa ‘s avonds in bed ligt, check ik mijn mails en kijk ik of er nog iets is wat ik moet afwerken, daarna is het opnieuw gedaan. En dat zorgt voor enorm veel rust.’
‘Ik hoéf niet altijd bereikbaar te zijn’
An Lemmens
Hoe sta jij tegenover sociale media?
‘Ik ben er heel karig en voorzichtig mee, zeker wat Zappa-Rosa betreft. Als ik mensen zie die aan de lopende band foto’s en filmpjes van hun kinderen posten, denk ik: geniet nu eens van het moment. Heel de wereld heeft het gezien, maar hebben zij het wel effectief meegemaakt? Met de hand op het hart: door mijn smartphone vaker aan de kant te leggen, heb ik het afgelopen jaar zoveel bewuster geleefd. Je kunt alles fotograferen, filmen en documenteren, maar met vijftig foto’s en filmpjes kom je ook toe, je hebt er geen miljoenen nodig.’
Ik interviewde je enkele jaren geleden voor een ander blad. Toen fotografeerden we je samen met je paard Draumur. Doe je nog aan paardrijden?
‘Ik heb Draumur nog steeds en breng veel tijd met hem door, maar rijden? Dat doe ik amper nog. Sinds enkele jaren wil ik vooral zien wat mijn paard mij kan leren, in plaats van omgekeerd. We gaan meer als gelijken met elkaar om, en hebben daardoor een heel andere band gekregen.’
Doe je iets anders van sport?
‘Ik ging een tijdje naar de fitness. Dat deed ik omdat ik vond dat ik moest sporten, maar eerlijk? Ik haatte het, het waren de meest verschrikkelijke uren van de week. En ja: je wordt fitter en gespierder en je voelt dat het goed is voor je lichaam, maar ik heb er zo’n afkeer van. Bovendien: als je bekend bent, spreken mensen je aan. En het is niet dat ik ooit onvriendelijk benaderd werd in de fitness, maar als introvert is het sowieso al een grote stap om met veel mensen in een grote ruimte te zitten sporten en … ik vond het nogal moeilijk. Ik ben meer voor individuele sporten of voor sporten met vriendinnen, maar mijn vriendinnen zijn ook niet zo sportief, dus …’ (lacht)
Waarom vond je dat je moest sporten?
‘In tegenstelling tot tien jaar geleden moet ik nu moeite doen om mijn lichaam in conditie te houden. Heb ik daar vrede mee? Het is heel dubbel. Enerzijds ben ik supertrots op mijn lijf, want het heeft al heel wat doorstaan met mij. Een zwangerschap bijvoorbeeld, al heb ik daar geen fysieke klachten aan overgehouden. Maar ik word ouder, ben de veertig voorbij, en heb dus niet meer het lichaam van twintig jaar geleden. Aan de andere kant: ik ben er nooit blij mee geweest. Zelfs niet toen het er – naar de showbizznormen – prachtig uitzag. Ik heb het altijd in een verkeerd daglicht gezien. Dat is zonde, want nu besef ik heel goed dat het niet meer beter wordt. Elke dag dat je je lichaam ziet en denkt, dit of dat kan anders … Weet dan dat het morgen nog erger wordt. Je wordt ouder, dus wees elke dag blij met wat je lichaam voor je doet. Ik waardeerde dat vroeger ook niet. Was heel onzeker en niet blij met hoe ik eruitzag. Terwijl ik nu weet: schoonheid is ook maar schoonheid. Je gezondheid is veel belangrijker.’
‘Ik ging een tijdje naar de fitness, maar eerlijk? Ik haatte het!’
An Lemmens
Je zou dus geen plastische chirurgie overwegen?
‘Ik kan me inderdaad moeilijk voorstellen dat ik ooit zou beginnen foefelen aan mijn lijf. Ik zie in mijn omgeving jonge mensen die hun lippen laten opspuiten en vriendinnen die al meer dan tien jaar aan de botox zijn. Ik vind dat moeilijk om te vatten, al snap ik wel dat je héél onzeker kan zijn en dat je uiterlijk je in de weg kan zitten. Maar als je plastische chirurgie laat doen, moet je in je hoofd ook nog mee kunnen, he. Als ik naar mezelf kijk, toen ik in de twintig was: ik zag er goed uit, maar in mijn hoofd was dat niét zo. Je kunt dus vanalles veranderen aan je lichaam, maar je moet vooral met jezelf in het reine zijn.’
Waar kwam die onzekerheid bij jou vandaan?
‘Tijdens mijn puberteit droeg ik een bril, had ik een beugel en was ik iets zwaarder. Als iemand je dan ook nog eens ‘dikke’ noemt om je te plagen … Het is een combinatie van verschillende factoren die bij mij zijn sporen heeft nagelaten. Ik ben op dat vlak ook heel voorzichtig met Zappa-Rosa. Natuurlijk vind ik haar de allermooiste van de wereld en zeg ik dat ook soms, maar ik wil niet dat ze denkt dat ik belang hecht aan haar uiterlijk. Tegen jongens wordt toch ook niet gezegd: ‘Je ziet er zo mooi uit vandaag!’?’
Ben je nu zelfzekerder?
‘Ik ga nooit zelfzeker zijn over mijn uiterlijk, maar maak me er ondertussen veel minder druk in. Als ik vroeger ook maar een stap uit de deur moest zetten, dirkte ik me helemaal op. Het was extreem. Ik zou bijvoorbeeld niet dood gevonden willen worden in ondergoed dat niet bij elkaar paste. Nu doe ik dat nog zelden, mezelf optalloren. De visagiste en styliste op de set maken mij mooi, daarbuiten doe ik amper moeite. Nul. Ik heb al vaak tegen mijn lief gezegd dat hij mij op het verkeerde moment is tegengekomen, want hij kent me alleen maar zonder make-up. Het maakt dat ik een veel beter en makkelijker mens ben. Ik heb die extra bagage of zorg niet, of zo. En natuurlijk vind ik het leuk om mezelf mooi te maken als ik een date night heb. Ik ben geen slons en verzorg mezelf graag goed, maar mijn waardeoordeel over mezelf hangt er niet meer vanaf.’
Vorig jaar werd je 40. Had je daar moeite mee?
‘Totaal niet. Er is wel veel kak aan gehangen door anderen. Plots kreeg ik massa’s interviewaanvragen. Eén medium zei zelfs dat ze een verrassing wilden organiseren voor mijn verjaardag. Aan de ene kant snap ik het, aan de andere kant niet. Voor mij betekent die 40 niks. Bovendien was het door corona ook niet echt een feestelijk jaar.’
Heb jij eigenlijk ongezonde gewoontes?
‘Vroeger rookte ik, maar daar ben ik allang mee gestopt. Ik deed het vooral toen ik voor TMF en JIM werkte. We gingen met de hele ploeg veel uit en hadden in het algemeen een ongezonde levensstijl. Als ik nu met mijn collega’s zou samenleven zoals ik dat doen deed … pfoeh! Het heeft me ook totaal geen moeite gekost om te stoppen met roken. Ik heb gewoon van het ene moment op het andere gezegd: ‘Nu is het gedaan!’ Wat nu mijn meest ongezonde gewoonte is? Snoepen. Ik moet mijn maaltijden echt op voorhand plannen, zien dat ik de juiste boodschappen in huis heb, voldoende tijd vinden om te koken … Op draaidagen ligt het snoep vaak voor het grijpen en moet ik écht moeite doen om er af te blijven. Bovendien ben ik iemand die snoept als ze stress of verdriet heeft, of uit verveling. En ik heb ook een lief dat graag snoept. Een recipe for disaster, dus …’
En Zappa-Rosa, is zij een snoeper?
‘Nee, eigenlijk niet. Ze heeft een heel breed smakenpalet. Dan vraagt ze bijvoorbeeld wanneer ik nog eens hummus of guacamole maak, of wil ze graag tapenade eten. Naar snoep vraagt ze niet vaak.’
Je zei net dat je snoept als je stress hebt. Ben jij stressgevoelig?
‘Ik heb geen stress meer voor tv-opnames of liveshows van bijvoorbeeld The Voice, maar wil wél graag dat alles goed geregeld is. Een to do-lijst die niet afgewerkt is, een mail die ik nog niet beantwoordde … Zo’n dingen kunnen wél voor stress zorgen. Ik houd ook niet van verrassingen of dingen waarbij ik niet weet wat er gaat komen.’
‘Minder make-up dragen zorgt ervoor dat ik een makkelijker mens ben’
An Lemmens
Ten slotte nog dit: wat betekent gezondheid voor jou?
‘In de juiste state of mind zijn om te zorgen voor je lichaam en voor anderen. Als je je mentaal niet goed voelt, kan het helpen om met iemand te gaan praten, maar je kunt ook veel zélf doen. Bij mij helpt het bijvoorbeeld om met mijn paard bezig te zijn. Als ik stress heb, voelt hij dat meteen en doet hij ook lastig. Dan zie ik direct dat het niet marcheert. En dan weet ik dat ik dat wat mij stress bezorgt moet loslaten en in het moment moet leven. Draumur verzorgen is mijn mindfulness. In het verleden zocht en vond ik tijdens een moeilijke periode hulp bij een psychologe. Misschien komt het daardoor dat ik nu weet hoe ik met mijn mentale gezondheid om moet gaan. Het afgelopen jaar ging ik één keer terug naar mijn therapeut. Ik voelde dat ik het nodig had, en was met een gesprek geholpen. Ook wandelen werkt voor mij therapeutisch. Ik heb natuurlijk ook vier honden, en ben dus verplicht om het dagelijks te doen. Maar ook zonder mijn honden heb ik er veel deugd van. Mijn kopke leegmaken, genieten van de natuur, buiten zijn … Het mag dan regenen dat het giet, dan nog is dat voor mij genieten. Jezelf fysiek moe maken is ook goed voor je hoofd, daar ben ik van overtuigd. Behalve als je fitnesst.’ (lacht)
