Als je aankomt in een skiresort dan kan je vaak een kaart krijgen van de verschillende skipistes. Het eerste waar je mee in aanmerking komt is de verschillende kleuren waarmee de skipistes staan aangegeven. Vaak staat er verder geen uitleg bij en heb je geen enkel idee wat deze kleuren betekenen. De kleuren van de skipistes staan voor de moeilijkheidsgraad van de piste. In dit artikel proberen we de verschillende kleuren op de skipistes uit te leggen.
Wit of geen kleur
Naast alle kleurtjes zijn er witte pistes of pistes die helemaal geen kleur hebben. Deze pistes zijn speciaal ontworpen voor de kinderen. Er is vaak een crèche aanwezig waar je de kinderen kan brengen als je zelf gaat skiën. Naast een crèche kan je hier ook terecht voor ski les voor de kinderen. De kinderen leren hier in kleine klasjes vaak skiën op hun eigen niveau voordat ze met hun ouders de echte pistes op kunnen.
Groene pistes
In Oostenrijk en Duitsland kom je de groene pistes niet tegen, maar in andere skigebieden en de Alpen zijn ze wel gewoon aanwezig. Het is de beginnersgraad voor families met kinderen of beginnende skiërs. De pistes zijn redelijk vlak en eenvoudig om vanaf te gaan. Doordat de steile stukken vaak op een breed vlak uitkomen kan je nooit teveel vaart maken, waardoor hier de minste ongelukken gebeuren. Ondanks dat dit de makkelijkste piste is kan je dit niet vergelijken met een oefenweide. In een oefenweide kan je geen vaart maken en op groene pistes kan dit duidelijk wel. Echte beginners worden dus eigenlijk afgeraden om naar Oostenrijk en Duitsland te gaan omdat je hier direct doorstroomt naar blauwe pistes.
- Groene pistes zijn echt voor de beginnende skiër.
- Het nadeel is dat de groene piste niet voorkomt in Oostenrijk en Duitsland.
- Een alternatief voor beginners is de blauwe piste.
- Groene pistes zijn redelijk vlak, maar je kan er wel vaart maken.
Blauwe pistes
In Oostenrijk stroom je na de oefenweide altijd meteen door naar de blauwe pistes. Toch kan er nog wel een verschil in niveau zijn tussen de ene blauwe piste en de andere blauwe piste. Een blauwe piste kan in de Alpen soms nog best lastig zijn voor een beginnende skiër. Laat je hierover goed informeren als je voor het eerst een skivakantie boekt en van plan bent om lessen te nemen. Voor beginnende skiërs kunnen sommige blauwe pistes al redelijk stijl zijn. Toch zijn de blauwe pistes nooit val verassingen en vind je het nooit echt stijl zoals je weleens hoort bij andere pistes. Het is heel erg afhankelijk van het gebergte waar je verblijft hoe lastig de blauwe pistes zijn.
- Blauwe pistes komen in alle gebergtes voor en zijn voor beginners.
- In sommige gebergtes kan een blauwe piste redelijk stijl zijn en lastig.
- Een blauwe piste heeft vaak een maximale daling van 20 graden.
Rode pistes
Rode pistes zijn echt voor de gevorderde skiër en kan redelijk stijl zijn. Het komt weleens voor dat er een helling van dertig graden is. Beginners mogen absoluut niet deelnemen aan de rode pistes. Techniek is ontzettend belangrijk en soms kom je in gebieden tussen de bossen terecht, waardoor het skigebied redelijk smal en lastig is. Naast techniek is hier ervaring nodig want als de sneeuwkwaliteit slecht is dan kan een rode piste nog lastiger zijn dan een zwarte piste.
- Rode pistes zijn voor gevorderden.
- Hellingen van 30 graden zijn mogelijk.
- Ervaring en een goede skitechniek zijn verplicht.
- Soms ga je over smalle pistes met bomen dicht op de route.
- Soms is een rode piste lastiger dan een zwarte piste.
Zwarte pistes
De zwarte piste is de lastigste van allemaal en hier zijn geen grenzen voor. Dit betekend dat je echt zeer ervaren moet zijn en minimaal een aantal jaren regelmatig moet skiën. Vanwege veiligheidsregels mogen de hellingen niet steiler zijn dan 35 graden. Vaak gaat het om steile muren, strakke bochten en paden midden door de bossen heen. De lastigste skipiste van een skigebied is vaak zwart.
