Hoogteziekte is geen ziekte op zich maar een verzamelnaam van diverse symptomen die zich manifesteren op het ogenblik dat je je te snel op een grote hoogte begeeft. In sommige gevallen zal er sprake zijn van milde klachten, terwijl in andere situaties deze juist ernstiger van aard, en zelfs levensbedreigend, kunnen zijn.
Milde symptomen van hoogteziekte
Milde symptomen van hoogteziekte zijn onder andere:
- een lichte vorm van hoofdpijn,
- duizeligheid,
- slapeloosheid,
- misselijkheid,
- een verslechterde eetlust,
- een onregelmatige ademhaling tijdens je slaap,
- een afgenomen urineafgifte,
- tintelingen in je vingers,
- een gevoel van onbehagen,
- een lichte vorm van oedeem (vochtophoping) in je gezicht, je handen en je voeten.
Ernstige symptomen van hoogteziekte
Ernstige symptomen van hoogteziekte zijn:
- hevige hoofdpijn die niet verdwijnt als je een pijnstiller gebruikt,
- extreme oververmoeidheid,
- zelfs in rust een moeilijke ademhaling,
- coördinatieverlies,
- het ophoesten van een roze tot roestkleurig slijm,
- apathie en onverschillig gedrag,
- blauwachtige verkleuring van je nagels en lippen,
- verlies van je bewustzijn.
Indien niet in wordt gegrepen dan zul je als gevolg van dit soort ernstige symptomen binnen een aantal uren komen te overlijden. Op zeer grote hoogten (vanaf 10000 meter) zoals wanneer de druk uitvalt in een vliegtuig, dan kan dit zelfs al vrij snel optreden (binnen een aantal minuten).
Het herkennen en het onderkennen van hoogteziekte is dus van essentieel belang en kan op uiteenlopende manieren gebeuren. Hierbij maakt het geen verschil of je nu te maken hebt met milde of met ernstige symptomen van hoogteziekte. In alle gevallen is het zaak om zo snel mogelijk medische hulp te verlenen en/of deze in te schakelen. Wanneer je dit immers, zeker bij een ernstige vorm van hoogteziekte, niet doet dan is de kans op overleven vrijwel uitgesloten.
Voorkomen van hoogteziekte
Het voorkomen van hoogteziekte is dan ook van cruciaal belang. De preventie bestaat uit het nemen van de volgende maatregelen.
- je dient een aantal dagen op een zogenaamde intermediaire hoogte te vertoeven (tussen de 1500 en de 2500 meter). Je hartslag kan dan beneden de 100 slagen per minuut gehouden worden. Overdag kun je echter wel een beetje hoger klimmen om je lichaam te laten wennen. Gedurende de nacht kun je echter beter slapen op een intermediaire hoogte.
- Houd een niet te strak klim- of reisschema aan omdat je dan rekening kunt houden met extra dagen die nodig zijn om je lichaam te laten acclimatiseren.
- Vermijd bovendien het gebruik van te veel alcoholische drank en slaapmiddelen. Maar zorg er wel voor dat de vochtbalans van je lichaam op peil blijft door voldoende te drinken. Je weet wanneer je genoeg drinkt door te kijken naar je urine: wanneer deze helder is dan heb je voldoende gedronken. Dikwijls dien je wel drie liter vocht, of soms zelfs meer, voor te drinken op een dag. Er gaat immers veel vocht verloren doordat je uitademt. Je dient dan ook te drinken op ogenblikken dat je eigenlijk geen dorst hebt.
- Als je in het verleden last hebt gehad van hoogteziekte dan kun je ter preventie acetazolamide gebruiken volgens de aanbevolen hoeveelheden. Je begint met het nemen van dit middel één dag voordat je de 3000 metergrens denkt te bereiken. Tot twee dagen na het bereiken van de maximale hoogte moet je het middel blijven gebruiken.
Acetazolamide is een middel dat de acclamatie van je lichaam wel bevordert maar zonder de symptomen van hoogteziekte te verdoezelen. Overigens is het middel niet vrij te koop en alleen op doktersvoorschrift te verkrijgen. Acetazolamide kan echter wel een aantal bijwerkingen met zich meebrengen, zoals:
- smaakstoornissen,
- tintelingen in je armen en benen.
Wanneer je allergisch bent voor sulfamiden of als je zwanger bent, is het beter om dit middel niet te gebruiken.
