Vrouwen kunnen héél wat ziekten op hun vrouwelijke geslachtsorganen hebben. Welke er bestaan en wat hun behandeling is lees je in dit artikel. Uiteraard is het raadzaam om naar de huisarts te gaan voor een correcte behandeling.
Baarmoederhalskanker
Bij baarmoederhalskanker ontstaat een carcinoom in de baarmoederhals. De baarmoederhals (de cervix) verbindt de baarmoederholte met de vagina. Bij vrouwen van 35 tot 55 jaar is baarmoederhalskanker de kankervorm die het meest voorkomt bij de geslachtsorganen. De kans op volledige genezing is groter als de baarmoederhalskanker in een vroeg stadium wordt ontdekt. Daarom wordt vaak aan vrouwen vanaf 18 jaar geadviseerd om elke 5 jaar een test te laten uitvoeren. Baarmoederhalskanker kan namelijk worden vastgesteld aan de hand van een uitstrijkje. Hierbij worden voorzichtig een aantal cellen van de baarmoederhals geschraapt.
Deze worden vervolgens gecontroleerd op de aanwezigheid van kankercellen. Als inderdaad in het uitstrijkje verdachte cellen worden gevonden vindt er een colposcopie plaats. Door middel van een endoscoop wordt daarbij de baarmoederhals bekeken en een biopt genomen. Daarbij wordt een stukje verdacht weefsel weggenomen van het baarmoederhalsweefsel. Vaak onder plaatselijke verdoving. Vervolgens worden de verdachte cellen microscopisch onderzocht.
Eierstokkanker
De meeste mensen weten niet dat er meer een tiental verschillende typen van eierstokkanker zijn. De aard en de hoogte van de ernst bij de meeste verschijnselen van eierstokkanker, hangen af van de cel die beschadigd is. Een aantal vormen zijn geheel goedaardig, maar helaas zijn de meeste vormen kwaadaardig. De meeste vrouwen krijgen pas Eierstokkanker als ze tussen 50 en 70 jaar zijn. Gemiddeld krijgt maar 1,5 procent van de vrouwen te maken met de ernstige ziekte. En de bekende overlevingskans na 5 jaar bedraagt bijna 15 tot 80%. Dit is natuurlijk wel afhankelijk van het soort type eierstokkanker. Vaak vindt er uitzaaiing plaats. De kanker kan zich dan vermenigvuldigen naar het weefsel dat omringend is.
Via de bloed- en lymfevaten komt het terecht in andere lichaamsdelen. Mogelijke verschijnselen bij eierstokkanker zijn aanvankelijk lichte, vage buikklachten. De klachten lijken enigszins op spijsverteringsklachten. Maar ook vergrote eierstokken en een vochtophoping in de buikholte waardoor een gezwollen buik ontstaat. Daarnaast kan er pijn in het bekkengebied optreden. Soms treden baarmoederbloedingen op. Daarnaast kan bloedarmoede een verschijnsel zijn, maar dat is maar zelden het geval. Ook een duidelijke borstvergroting en een zwaardere lichaamsbeharing moeten in de gaten gehouden worden. Het is verontrustend dat Eierstokkanker vaak pas laat wordt opgemerkt. Dit komt omdat de eerste kenmerkende klachten vaak pas laat opvallen. Vaak heeft dan al uitzaaiing naar ander weefsel plaatsgevonden.
Eileiderkanker
De minst voorkomende uiting van kanker aan de geslachtsorganen is eileiderkanker. De verschijnselen, de vooruitzichten en ook de behandeling komen overeen met de vooruitzichten van eierstokkanker. De mogelijke verschijnselen zijn onder andere onduidelijk pijnklachten in het onderen van de buik. Daarnaast kunnen ook licht-bloederige of waterige vaginale afscheiding plaatsvinden. Het is belangrijk om erachter te komen, of dat na uitzaaiing de kanker zichzelf mogelijk kan verspreiden. Het gaat dan naar het weefsel wat omringend is. Maar er kan ook verspreiding naar andere gedeelten in het lichaam plaatsvinden via de lymfevaten en bloedvaten. De mogelijke behandeling van eileiderkanker kan bijvoorbeeld door de eierstokken, die verwijdert zullen worden. Maar ook verwijdering van de eileiders en de baarmoeder. En als het nodig is ook het aangetaste omliggende buik- en lymfeweefsel. Daarnaast zijn ook chemotherapie en bestraling (ook wel radiotherapie genoemd) beproefde behandelingen.
Vagina-afscheiding en afwijkingen
Alle vrouwen hebben vaginale afscheiding. Dit is meestal doorzichtig waterig vocht en slijm. Dat is een normaal natuurlijk verschijnsel. Het wordt door de wand van de vagina en de baarmoederhals afgegeven. Meestal is het volkomen reukloos, maar het slijm kan ook een beetje zuur ruiken. Er ontstaat soms een lichtgele kleur als het slijk opdroogt. Veel vrouwen noemen de afscheiding ook wel Witte Vloed
Bij afwijkingen moet de vrouw altijd alert zij. Bijvoorbeeld als ze veel last heeft van brokkelige afscheiding die ook nog een afwijkende geur heeft. Zeker als het erg onaangenaam is. Maar ook een afwijkend kleur, bijvoorbeeld wit of groengeel. Er kan ook jeuk, irritatie, of een schrijnend gevoel optreden in en rond de vagina. En ook een zwelling van het vaginale slijmvlies kan plaatsvinden. Daarnaast hoort er geen pijn gevoelt te worden bij het plassen of het vrijen. En er mag al helemaal geen bloed vrijkomen bij de afscheiding. In al deze gevallen moet contact gezocht worden met een arts.
Er zijn veel natuurlijke oorzaken van veranderde vaginale afscheiding. Zo kan de vrouw gewoon aanleg hebben voor de afscheiding van meer of minder vocht. En rond de eisprong, zo halverwege de menstruatiecyclus, kan er ook meer afscheiding zijn. Ook de geur of de kleur van het vaginale vocht is dan anders dan in de rest van de maand. Er ontstaat ook meer afscheiding bij opwinding. En ook hier kan de kleur en geur van het vaginale vocht anders zijn dan normaal.
Tijdens de zwangerschap wordt ook beduidend meer vaginaal vocht afgescheiden dan normaal. Het gebruik van een anticonceptiepil kan zeker ook invloed hebben op het vaginale slijm.
Vrouwen in de overgang hebben ook vaak minder afscheiding tijdens en na de overgang (ook wel menopauze genoemd). Hierdoor voelt de vagina droger aan. Het gebruik van glijmiddelen tijdens het vrijen is dan een goed advies.
Er zijn ook medische oorzaken die afwijkende afscheiding kunnen verklaren. Bij een ontsteking van de vagina met bacteriën of vaginale schimmels, bijvoorbeeld door een SOA, treedt er afwijkende afscheiding plaats. Maar ook bij verminderde lichamelijke weerstand. Bijvoorbeeld door een zeer slechte conditie of bij een ernstige ziekte. Ook als je weerstand minder is en bij antibioticagebruik is dit het geval. En uiteraard hebben hormonale veranderingen tijdens de zwangerschap er ook invloed op.
