Vandaag is het Wereld Osteoporose Dag. Naar aanleiding daarvan lanceren patiëntenverenigingen ReumaNet en Clair en biotechnologiebedrijf Amgen de campagne ‘Behandel met zorg’ . Zo willen ze meer mensen informeren over de risico’s van osteoporose. In België zijn er naar schatting 680.000 patiënten, waar Rudi er één van is.
‘Op een gewone dag sta ik op, maak ik koffie en zet ik het ontbijt klaar. Ook de vogeltjes geef ik eten, nog voordat ik zelf gegeten heb. Ik heb in de tuin enorm veel vogelkastjes hangen. Eén à twee keer per week komen de kleinkinderen ook eten en dan help ik met alle voorbereidingen. Soms moet ik wel opletten voor mijn rug wanneer ik de kleinkinderen ophef. Voor het huishouden hebben mijn vrouw en ik een poetshulp.’
85 jaar
‘Op een slechte dag heb ik werkelijk overal pijn. Ik kan dan niet veel doen en dan hang ik maar een beetje rond. Dan voel ik me slecht in mijn vel, ben ik prikkelbaar en denk ik ‘laat me allemaal met rust’. Ik heb ooit iemand gekend die in bed moest oppassen met het laken aan zijn voeten, omdat hij bij een verkeerde beweging iets zou kunnen breken. Bij mij is het niet zo erg, maar mijn osteoporose kun je vergelijken met die van een vrouw van 85 jaar. Volgens de schaal van de Wereldgezondheidsorganisatie heb ik een zeer ernstige vorm van osteoporose, maar ik ben positief ingesteld.’
Vrouwenziekte?
‘Als drie vrouwen de ziekte hebben, heeft minstens één man het ook. Toen ik 49 jaar was hebben ze het bij mij ontdekt, maar normaal krijgen mannen osteoporose op latere leeftijd. Door al die factoren en met wat ze ‘maar’ weten over de ziekte, zijn ze er bij mij niet eerder achter gekomen. Mijn vrouw zag op een bepaald ogenblik dat ik veel pijn had. Zo belandde ik bij de dokter, die me een botmeting voorschreef. Toen ik de diagnose kreeg werkte ik bij het leger, intussen ben ik met pensioen. Ik was chef-kok en gaf ook kookles, maar dat werd te zwaar. Eén kookpot woog 50 kilo en ik stond ook de hele dag recht. Nadien ben ik horeca-verantwoordelijke in de kazerne geworden, wat fysiek beter lukte.’
Wat doe je anders sinds de diagnose en welke hulpmiddelen heb je nodig?
‘Ik bekijk alles positief, ik kan niet anders. Maar ik hef geen zware lasten meer, om spontane botbreuken te vermijden. Als een dame in de winkel me vraagt om iets uit het hoogste rek te nemen, vind ik het belachelijk om te moeten zeggen ‘neen, ik mag dat niet’. Als het echt niet gaat, doe ik het niet, en dan ben ik er ook open over naar anderen toe. Ik heb het hart op de tong.’
‘Verder mag ik niet meer in de attracties op de kermis of in het pretpark. En ik wou graag een duosprong doen met een parachute, maar mijn dokter heeft het afgeraden. Vroeger ging ik drie uur per dag hardlopen, bijvoorbeeld van Tervuren naar Heverlee, maar dat heb ik moeten opgeven.’
‘Andere dingen deed ik vroeger dan weer niet, maar nu wel. Wandelen bijvoorbeeld, dat is één van de beste dingen om te doen als je osteoporose hebt. Dat heeft te maken met je metabolisme en de bloeddoorstroming die bevorderd worden. Ik zit echt niet stil. Ik wandel, ik fiets, ik doe aan bridge … Ik ben altijd bezig.’
Taboe doorbreken
‘Reumanet heeft me in contact gebracht met Amgen, zo heb ik de vraag gekregen om deel te nemen aan deze campagne. Blijkbaar vinden mannen het moeilijk om openlijk te praten over hun osteoporose. Ik niet, ik durf gerust voor 1.000 mensen tegelijk te praten, daar zit ik niet mee in. Ik vind het positief dat Amgen erover wil spreken en het taboe wil doorbreken. Zeker naar mannen toe. Vaak hoor je mannen zeggen ‘dat kan niet dat ik dat heb’. Vroeger was ik zelf zo. Dokters denken vaak pas aan osteoporose wanneer iemand 70 jaar of ouder is, maar je moet toch altijd kritisch blijven. Ik kan het weten, ik ben intussen ervaringsdeskundige.’
Laat jezelf onderzoeken!
‘Laat je verzorgen, want je hebt maar één lichaam. Forceer dat ook niet. Osteoporose is eigenlijk een stille ziekte. Het begint langzaam, tot je de eerste breuk hebt en dan wordt het erger en erger. De pijn komt door die breuken, die nadien vaak niet goed herstellen. Die breuken worden veroorzaakt door de osteoporose, maar de ziekte zelf doet geen pijn. Heb je aanhoudende pijn en het gevoel dat er iets mis is? Laat je dan onderzoeken en stel bijkomende vragen. Laat een botmeting doen, daarmee ben je wel gerustgesteld. En niet alleen mannen, maar zeker ook vrouwen. Dokters hebben immers vaak nog te weinig aandacht voor het totaalplaatje bij reumatische aandoeningen.’
Het is belangrijk om je op tijd te laten testen om zo de ziekte snel te behandelen. Een korte zelftest vind je op behandelmetzorg.be. Raadpleeg steeds een dokter bij twijfel.
