Uit recent onderzoek blijkt dat 1 op de 12 ouders in België lijdt aan een parentale burn-out. Harde cijfers, en met de huidige coronacrisis moeten we niet meteen op verbetering rekenen. Integendeel, veel ouders moeten vandaag nog meer goochelen om alles gebolwerkt te krijgen. Thuiswerken combineren met je gezin is bijvoorbeeld allesbehalve evident, weet ook Amaury Van Kenhove.
“Hoe ik die combinatie thuiswerken met kinderen zou omschrijven? In één woord: hels! Ik ben marketeer bij Walt Disney Company en werk normaal in Brussel, mijn man werkt op de sport- en jeugddienst in Lokeren. Het voorbije jaar werkten we allebei van thuis uit, op een paar uitzonderingen in de zomer na. We hebben twee dochtertjes die nu bijna vier en net twee jaar zijn.
De eerste lockdown vorig jaar kan ik niet anders omschrijven dan de HEL. Onze oudste dochtertje ging nog maar een paar weken naar school, onze jongste was een jaar – en plots moesten we ons werk wekenlang zien te combineren met de zorg voor de kinderen. Het was onmogelijk om structuur te brengen in de dagen, daarvoor waren onze kindjes nog te jong. We zaten wel achter onze computer om te werken, maar onze concentratie was quasi nihil doordat onze aandacht constant werd opgeëist door hen. Onze jongste sliep toen ook nog niet door, dus tel daar nog eens de vermoeidheid bij en je krijgt een scenario waar je niet meteen gelukkig van wordt.
Bovendien was ik nog maar net terug aan het werk nadat ik een paar maanden thuis had gezeten met een burn-out. Ik was nog volop aan het herstellen en voelde me nog heel fragiel. Door de lockdown en de combinatie thuiswerken met kinderen voelde ik me weer wegglijden en zat ik opnieuw op het randje.
Het moeilijkste vond ik het schuldgevoel dat ik had tegenover alles en iedereen. Ik voelde me schuldig tegenover mijn werkgever, want ik kon niet optimaal presteren. Ik voelde me schuldig tegenover de kinderen, want ik was fysiek misschien wel aanwezig maar mentaal was ik dat niet. Die situatie zorgde voor een wervelwind aan emoties in mezelf.
Gelukkig zat ik op dezelfde golflengte als mijn man en probeerden we allebei voor ogen te houden dat we ons best deden en dat we niet meer konden doen dan dat. Daarnaast waren onze werkgevers ook heel begripvol. Daar ben ik heel dankbaar voor, want ik besef dat dat niet bij iedereen zo is. En niet onbelangrijk: we waren ontzettend blij met het mooie weer in die eerste lockdown. Als één van ons een meeting had, kon de andere dan even naar buiten trekken met de kinderen zodat er toch even wat rust was. Maar hoe dan ook moest er altijd één van ons met hen bezig zijn.
In die eerste periode ben ik een tijdje technisch werkloos geweest, waardoor ik twee maanden lang 3/5 werkte. En in de zomer nam ik ouderschapsverlof op. Dat zorgde voor wat ademruimte: op die momenten kon ik er ten volle zijn voor de kinderen. En er zijn ook wel voordelen aan heel die coronasituatie: normaal werk ik in Brussel, terwijl ik nu op tijd aan de schoolpoort of aan de crèche kan staan om mijn kinderen op te halen. Maar aan thuiswerken mét kinderen, daar zie ik eerlijk gezegd geen voordelen aan.
Meer nog, ik vind het echt verontrustend dat het precies normaal wordt gevonden dat ouders alles moeten kunnen combineren. De druk is gigantisch hoog: er is geen village om op terug te vallen, de economie moet blijven draaien, thuiswerken moet je kunnen combineren met de zorg voor je kinderen en als het even kan zet je toch best drie keer per dag een gezonde zelfbereide maaltijd op tafel en ga je een paar keer per week gaan sporten. Dan vraag je toch het onmogelijke van mensen? Ik heb schrik dat het ook na corona normaal zal gevonden worden dat er zoveel verwacht wordt van ouders en ik vrees dus dat het aantal parentale burn-outs nog meer zal stijgen.
Of ik tips heb voor mensen die voelen dat het hen te veel wordt? In normale omstandigheden zou ik aanraden om een beroep te doen op je village, maar jammer genoeg is dat nu niet echt een optie. Wat je wel kan doen, is praten, ventileren en je hart te luchten bij je partner, je ouders, je vrienden … Praat ook eens met je werkgever. Misschien kan je een bepaald verlofstelsel opnemen om de druk wat van de ketel te halen? En last but not least: probeer de boel de boel te laten. Laat het los, hoe moeilijk dat ook is.”
Benieuwd hoe het met jouw mentale gezondheid gesteld is? Doe de mentale fittest van Partena Ziekenfonds hier en ontdek hoeveel ruimte er nog overblijft in jouw hoofd. We verzamelden alvast ook enkele tips die jouw mentale rust ten goede komen.
