Julie Van den Steen houdt niet van stilzitten. Integendeel, zelfs. ‘Ik word écht gek als ik weinig te doen heb.’ En daarom vulden wij met véél plezier een gaatje in haar agenda voor dit coverinterview. Graag gedaan, Julie!
Amper 29 jaar oud is Julie Van den Steen en toch heeft ze er al een indrukwekkend parcours opzitten. Op haar 21ste begon ze bij radiozender MNM, als sidekick van Peter Van de Veire, in diens ochtendshow. In mei 2019 maakte ze bekend dat ze de radiozender zou verlaten. Nog datzelfde jaar tekende ze een contract bij VTM, waar ze sindsdien programma’s als Game of Talents en Vakantiehuis For Life presenteert. Eind januari lanceerde de Gentse samen met het Belgische kledingmerk CKS Head in the Clouds, een capsulecollectie bestaande uit feelgood-stuks in dromerige kleuren en met wolkenprints en retrosnits, die je zo naar de jaren 80 katapulteren. Dat vonden wij de ideale gelegenheid om haar – badum tssss – de kleren van het lijf te vragen over mode, haar hond Dirk én haar fysieke en mentale gezondheid.
Hoe kwam jouw collectie met CKS tot stand?
‘In december 2020 werkte ik mee aan een fotoshoot voor CKS. Tijdens het wachten raakte ik aan de praat met iemand van het team. Ik vertelde haar dat ik mijn kleren tijdens de lockdown op kapstokken hing en vervolgens schetsen maakte om ze beter of mooier te maken. Twee of drie weken later sprak ik opnieuw met haar af en vroeg ze me of ik het zou zien zitten om een pre-springcollectie te maken voor dit jaar.’
Is de collectie dan ook effectief gebaseerd op jouw schetsen?
‘We zijn inderdaad vanuit mijn schetsen vertrokken, maar ik heb de collectie niet eigenhandig en in mijn eentje ontworpen. Ik ging aan de slag met een trendwatcher en een technisch tekenaar, en moest hier en daar compromissen sluiten. Maar ik ben heel erg trots op het resultaat. Ik ben sowieso veel bezig met kledij en maak elke dag schetsen. Dat kreeg ik mee van mijn mama.’
Hoe zou je je kledingstijl omschrijven?
‘Als een perfecte ontmoeting tussen heel vrouwelijke en heel mannelijke stuks. Ik zoek vaak kleren op de mannenafdeling, die ik vervolgens vrouwelijker maak met bijvoorbeeld een riem in de taille. Ik word dit jaar dertig. Mijn styliste zegt dat ik eindelijk eens schoenen met hakken moet leren dragen. Voorlopig zie ik het nog niet helemaal zitten.’ (lacht)
Welk effect wilde je bereiken met je kleren?
‘Als ik mooi gekleed ben, voel ik me automatisch zelfzekerder. Met dat idee in het achterhoofd heb ik mijn collectie ook ontworpen. Ik merkte het de voorbije twee jaar ook tijdens de lockdowns. Het was vaak verleidelijk om een hele dag rond te lopen in een jogging, maar als ik mooie kleren aantrok, voelde ik me meteen beter. Dus deed ik dat ook. Zélfs als ik gewoon met mijn hond Dirk ging wandelen.’
‘Mijn hond Dirk zorgt ervoor dat ik mijn dagen begin en eindig met een glimlach’
Julie Van den Steen
Aha, we zaten vol ongeduld te wachten tot je iets over Dirk zou zeggen!
(lacht) ‘Dirk is écht mijn steun en toeverlaat. Ik heb heel veel aan hem. Ik haalde hem in juli 2019 in huis en ik weet dat het een cliché is en heel melig klinkt, maar hij heeft mijn leven veel beter gemaakt. Toen ik hem pas had, zat ik ineen minder gelukkige periode. Maar Dirk zorgt ervoor dat ik mijn dagen begin en eindig met een glimlach. Ik kan echt strijk van het lachen liggen met wat hij doet. Weet je wat mijn grote droom is? Als ik ooit heel veel geld heb, wil ik een oude boerderij kopen en daar asieldieren opvangen.’
Topplan! Hoe draag jij zorg voor je lichaam? Ben je sportief?
‘Als kind was ik allesbehalve sportief. Toen ik de ochtendshow deed, besloot ik te gaan sporten. Ik moest elke ochtend om 3u opstaan, en wilde iets ondernemen voor mijn fysieke én mentale gezondheid. Aanvankelijk ging dat goed, maar na verloop van tijd ging ik te extreem sporten. Ik had een personal trainer en was er te fanatiek mee bezig. Dat is typisch voor mij: ik ga vaak van het ene uiterste in het andere. Daarom stopte ik ook weer met sporten. Tijdens de eerste lockdown ben ik er op ’t gemak opnieuw mee begonnen. Ik ga regelmatig wandelen en lopen, doe oefeningen thuis en ga af en toe samen met een vriendin naar een groepsles. Het is soms nog steeds een moeilijke oefening, maar in ’t algemeen geldt: ik sport uit goestingen omdat ik het wil. Niet meer omdat het moét.’
Je bent heel open over het feit dat je vroeger verschillende eetstoornissen had.
‘Ja. (denkt even na) Wat veel mensen vergeten, is dat dat een strijd is die ik nog steeds elke dag moet aangaan. Dat blijft voor mij een heel moeilijke. Ik heb ook periodes dat ik dezelfde gedachten over mezelf krijg als vroeger. Dat ik mezelf dik en lelijk vind. Dat kan dan een heel stomme aanleiding hebben. Neem nu het voorbije weekend: ik had opnames en voelde me keigoed. En toen vroeg iemand plots of ik zwanger was. Mijn hele dag was om zeep. Maar even goed kan een lelijk bericht op Instagram me helemaal uit mijn lood slaan …’
Je krijgt het inderdaad zwaar te verduren soms, op sociale media.
‘Ik probeer me enkel iets aan te trekken van wat mensen die me kennen zeggen. Maar de ene dag lukt dat al beter dan de andere. Mensen die reageren op mijn sociale media vergeten soms dat ik ook maar een mens ben, eentje van vlees en bloed, mét bagage. Bepaalde dingen moet je gewoon niet luidop zeggen. Iederéén draagt iets mee. Houd je mening dus gewoon voor jezelf.’
Reageer je vaak op de berichten die je krijgt op sociale media?
‘Dat hangt ervan af. Is het een bericht dat openbaar te zien is voor iedereen? Dan reageer ik meestal wel, omdat ik aan mijn jonge volgers wil tonen dat ze zich niet moetenlaten doen. Ik denk altijd: mensen die je willen kwetsen, zijn zelf gekwetst. Die gedachte brengt mij rust.’
In ons vorige nummer vertelde je concullega Siska Schoeters dat ze regelmatig naar een psycholoog gaat. Doe jij dat ook?
‘Ja, wekelijks. Ik begon er al heel jong mee, toen ik nog in de lagere school zat, omdat ik gepest werd. Ik merk soms dat er nog een taboe rust op therapie. Ik denk dat dat vooral komt omdat veel mensen niet weten dat het hen deugd zou kunnen doen. Zelf ga ik naar de psycholoog omdat ik dat een soort van sportschool vind, maar dan voor mijn hoofd. Er zijn mensen die gaan crossfitten of lopen voor hun lijf, ik ga met iemand praten voor mijn mentale gezondheid.’
Je hoort ook vaak dat mensen niet gaan omdat ze moeilijk een psycholoog vinden met wie ze een goede match hebben.
‘Bij mij heeft het ook twee jaar geduurd vooraleer ik iemand vond met wie het klikte. Ondertussen ga ik al vier jaar naar dezelfde en dat marcheert keigoed. We zitten echt op dezelfde golflengte. Ik babbel met mijn therapeut niet alleen over mijn onzekerheden. Het gaat veel breder dan dat. Ik denk trouwens ook dat dat iets is wat mensen afschrikt. Ze hebben het gevoel dat ze over een specifiek probleem moeten praten, maar therapie kan net duidelijkheid scheppen over heel veel verschillende aspecten in je leven.’
Je haalde het eerder in dit interview al aan: je wordt dit jaar 30. Vind je dat moeilijk?
‘Sinds twee jaar krijg ik steeds vaker de vraag of ik kinderen wil en wanneer ik er dan aan ga beginnen. En ik wil het natuurlijk niet helemaal op anderen steken, maar daardoor kreeg ik het er wel moeilijk mee, met het naderen van die 30. Fysiek voel ik het niet, dat mijn twintiger jaren bijna voorbij zijn, maar de maatschappij zorgt er wel soms voor dat het voelt als een soort van kantelpunt. Een moment waarop je écht je leven helemaal op orde moet hebben.’
‘Ik heb de laatste jaren veel meer zelfvertrouwen gekregen’
Julie Van den Steen
Zijn er ook voordelen aan het naderen van de 30?
‘Ik merk dat ik de laatste jaren veel meer zelfvertrouwen heb gekregen. Ik voel me bijvoorbeeld een pak beter in mijn vel dan toen ik 21 was en net begon bij MNM. Op veel vlakken sta ik sterker in mijn schoenen. Ik durf vaker nee te zeggen en heb anderen ook sneller door. Je wordt elk jaar een beetje wijzer, dat is écht zo.’
Bij MNM deed je vijf jaar lang de ochtendshow. Had dat een grote impact op je gezondheid?
‘Ik ben er vooral een enorm ochtendmens door geworden. Toen ik nog studeerde vond ik dat ik vroeg moest opstaan om om 8u in de les te zitten. Plots moest ik vijf jaar aan een stuk om 3u uit mijn bed. Ondertussen ben ik een kleine drie jaar gestopt bij MNM, maar nog steeds word ik elke ochtend ten laatste om 7u wakker. Ik vind de ochtend een zalig moment.’
Ben jij eigenlijk stressbestendig?‘
Wél, net doordat ik ‘opgroeide’ bij een radioshow die superdruk was, ben ik stressbestendig geworden. Als er op professioneel vlak iets misgaat, kan ik over het algemeen rustig blijven. Maar buiten het werk ben ik wél heel gevoelig en een piekeraar. Soms overvalt het me. Dan denk ik plots: fuck, ik wil dat iedereen in mijn omgeving gelukkigen gezond is.’
Hoe groot is de impact van de coronacrisis dan op jou geweest? Heb je extra gepiekerd?
‘Die impact viel voor mij best mee. Zeker op werkvlak. De meeste opnames liepen door, al werden er natuurlijk ook enkele dingen uitgesteld. Maar ik besef dat ik op dat vlak enorm veel geluk heb gehad. Zeker als ik zie hoe moeilijk anderen het hadden en hebben.’
En hoe loopt het nu? Is het druk, druk, druk of kun je genoeg rust nemen?
‘Tot en met vorige zomer was het druk ,druk, druk. Nu is het iéts kalmer, maar wel nog druk genoeg om niet zot te worden van verveling. Zoals ik daarjuist al zei, ben ik best stressbestendig. Ik word eerder gek als ik weinig te doen heb. Dan is er meer ruimte om na te denken en begin ik me dingen afte vragen als: ‘Oh nee, waar sta ik met mijn leven?’ Sowieso ben ik superblij met alles wat ik mag doen. En dat zeg ik niet gewoon omdat ik denk dat mijn bazen dit interview gaanlezen. (lacht) Ik krijg heel veel kansen, mag meedenken, ben enorm veel aan het bijleren én ik ontmoet een pak leuke en interessante mensen. Ik mag met andere woorden mijn twee pollekes kussen.’
