SARS is een atypische longontsteking. In vergelijking met een ‘gewone’ longontsteking wordt een atypische longontsteking veroorzaakt door een niet karakteristieke ziekteverwekker. De term SARS is de verkorte benaming voor het ‘Severe Acute Respiratory Syndrome’. Ondanks het feit dat het behoort tot de groep van coronavirussen is een erg besmettelijke ziekte.
Een besmetting met SARS zal in de eerste instantie dezelfde symptomen kennen als griep. Hierbij horen de bekende symptomem zoals koorts en spierpijn. Behalve deze lichte ongemakken treden er vaak andere symptomen op die typisch zijn voor SARS:
- Hoesten
- Keelpijn
- Kortademigheid
Naast deze symptomen ontwikkelt zich ook een relatief ernstige longontsteking.
Coronavirus
SARS behoort, net als het MERS-coronavirus, tot de familie van coronavirussen. Deze groep virussen zijn meestal verantwoordelijk voor eenvoudige en relatief onschuldige ziektes zoals de bekende verkoudheid. Het SARS-virus in al in 2002 ontdekt in China en in 2003 werd het definitief geïndentificeerd. Het vertoont opvallend veel vergelijkingen met het in 2013 ontdekte MERS-coronavitus. Bij de benoeming van het verantwoordelijke virus heeft de Nederlandse viroloog Ab Oosterhaus een niet onaanzienlijke rol gespeeld.
Oorzaken van SARS
Zoals nu bekend is, wordt de ziekte SARS veroorzaakt door een virus uit de familie van coronavirussen. Als je het virus onder een microscoop zou bekijken heeft deze veel weg van een kroontje. Net als bij het MERS-coronavirus profiteert dit virus van een zwak menselijk immuunsysteem waardoor de symptomen ook heftiger zijn dan bij mensen met een gezond immuunsysteem. Het virus kan zich verspreiden via de lucht door condensdruppels, bijvoorbeeld na een hoestbui van een besmet persoon. Daarnaast verspreid het zich door middel van contact met besmette personen. De ontdekker van het virus, de taliaanse arts Carlo Urbani, overleed in 2003 nadat hij op deze manier besmet was geraakt. Met name senioren, mensen die werkzaam zijn in de gezondheidszorg zoals verplegers, verpleegsters en artsen lopen risico op een besmetting met dit virus. Ook mensen met een chronische hepatitis-B besmetting behoren tot de risicogroep.
Symptomen van SARS
Het SARS virus heeft een zeer korte incubatietijd, de periode tussen de besmetting en de eerste merkbare symptomen. Bij een SARS besmetting zijn de eerste symptomen al merkbaar na twee tot zeven dagen. Bij een SARS besmetting onderscheiden we gemakshalve twee fasen.
Fase 1 betreft de eerste drie tot zeven dagen. Hierbij heeft de patiënt met name symptomen die sterk door denken aan een stevige griep:
- Koorts
- Algemeen gevoel van beroerd zijn
- Afgenomen eetlust
- Hoofdpijn
- Rillingen
- Spierpijn
- Ernstige vermoeidheid
Andere symptomen in de eerste fase die minder vaak voorkomen zijn:
- Duizeligheid
- Diarree
- Misselijkheid
- Overgeven
- Keelpijn
- Overmatige slijmproductie
Na de eerste 7 dagen breekt in de meeste gevallen de tweede fase aan. In deze fase heeft de patient met name last van de luchtwegen:
- Ademhalingsproblemen
- Kortademigheid
- Zuurstoftekort
- Droge en aanhoudende hoest
Diagnose van SARS
Uiteraard is de combinatie van de bekende symptomen een eerste aanwijzing van een SARS besmetting. Voor het stellen van een definitieve diagnose is echter meer nodig. In een laboratorium wordt daarom bij een vermoeden van SARS bloed of slijm onderzocht. Hiertoe wordt het slijm of bloed van de patient opgekweekt en wordt er een test op het bloed en het slijm uitgevoerd om de aanwezige bacterieën en virussen te kunnen identificeren. Daarnaast wordt vastgesteld welk virus de longontsteking veroorzaakt. De huisarts kan het zuurstofgehalte van het bloed meten door middel van een pulse oximeter. De resultaten kunnen een aanwijzing zijn voor de aanwezigheid van het SARS virus maar het toont het virus niet onomstotelijk aan.
