Vorig jaar werden er in ons land door de pandemie 6 procent minder kankerdiagnoses gesteld dan in 2019. Dat zijn naar schatting 4.000 ontbrekende diagnoses, volgens de Stichting tegen Kanker. ‘Maar de inhaalbeweging is hoopvol.‘
De Stichting Kankerregister kon door de versnelde aanlevering van de gegevens van de laboratoria voor pathologische anatomie de impact van Covid-19 op het aantal nieuwe kankerdiagnoses in ons land in kaart brengen. De sterkste daling deed zich medio april vorig jaar voor. Daarna begon het aantal diagnoses opnieuw toe te nemen om de verwachte normale waardes te bereiken tegen begin juni 2020.
Opmerkelijk: de tweede golf, die na de zomervakantie begon, had weinig impact op het aantal kankerdiagnoses in België, met uitzondering van de 80-plussers. Die laatsten werden zwaar getroffen door de pandemie, met naar schatting 10 procent minder kankerdiagnoses vorig jaar in vergelijking met 2019.
Inhaaleffect
Omdat kankers zeldzaam zijn bij kinderen en adolescenten, was de impact bij de jongere leeftijdsgroepen kleiner. Het ging om een daling van 4 procent van het aantal nieuwe kankerdiagnoses in 2020. Dat komt naar schatting overeen met minder dan twintig patiënten.
De Stichting tegen Kanker merkt ook op dat het inhaaleffect van het aantal diagnoses voor de leeftijdsgroepen onder de 50 jaar sinds begin 2021 bijna is afgerond. ‘Voor de oudere leeftijdscategorieën is nog een inspanning nodig’, klinkt het.
Diagnoses hoofd- en halskanker blijven achter
De grootste blijvende daling werd waargenomen bij de kankers van het hoofd- en halsgebied. ‘Ondanks het bemoedigende herstel aan het eind van 2020 voor de meeste kankerdiagnoses, blijft hoofd- en halskanker achter, met een daling van 14 procent’, zegt professor Vincent Vander Poorten (UZ Leuven), neus-, keel- en oorarts, en tevens hoofd- en halschirurg.
Volgens Vander Poorten is dit waarschijnlijk te wijten aan verschillende factoren. ‘Ten eerste aan vage hoofd- en halskankerklachten die lijken op Covid-19 (keelpijn, verstopte neus, hoest, heesheid), wat leidt tot het advies om ‘thuis te blijven’.’
‘Ten tweede aan sterk verminderde tandheelkundige zorg’, vervolgt hij. ‘Ten derde aan minder grondige onderzoeken, aangezien nasolaryngoscopie (hoofd-halsonderzoek, red.) een procedure is die wordt afgeraden wegens ‘virusverspreiding’. Ten slotte aan het feit dat hoofd-en halskankerpatiënten gemiddeld ouder en mannelijk zijn, waardoor ze minder vaak en later een consult vragen en vaak minder sociaal omringd zijn.’
