De 35-jarige Sara Van Keer wil geen kinderen en heeft er nooit gewild. Opmerkingen zoals ‘Dat komt nog wel’ of vragen als: ‘Wie gaat er dan later voor je zorgen?’ krijgt ze regelmatig voorgeschoteld. Maar dat verandert haar keuze niet. ‘Ik vind het even normaal om geen kinderen te hebben als wel.’
‘Wanneer iemand me vraagt waarom ik geen kinderen wil, kaats ik de vraag gewoon terug. ‘Waarom wel? Omdat dat de norm is? Of omdat dat de standaard is?’ Ik heb totaal geen moedergevoel, nooit gehad. Zelfs toen ik klein was, zei ik al dat ik geen kinderen wou. En moest dat ooit veranderen, dan adopteer ik wel een kindje. Er zijn genoeg kinderen die geen thuis hebben en daarbij zijn we ook al met zo veel op de wereld. Ik ben heel blij met hoe mijn leven er nu uitziet en dat zou ik niet anders willen. Ik hoor wel eens dat een kind je leven compleet maakt, dat het een onvoorwaardelijke liefde is. Dat geloof ik ook oprecht, maar ik heb niet het gevoel dat ik iets nodig heb om mijn leven te vervolledigen. Ik voel niet die drang of nood. Voor mij is het al compleet.’
Nu niet, nooit niet
‘Van kindsbeen af wist ik al dat ik geen kinderen wou. Spelletjes zoals ‘mamaatje en papaatje’ speelde ik niet, eerder ‘zusje en zusje’. Wanneer vriendinnetjes bezig waren over later trouwen en kinderen krijgen, wist ik al dat dat pad niet voor mij was bestemd. En dat is nooit veranderd. In mijn twintiger jaren kreeg ik vaak te horen dat het zou veranderen, dat het nog wel zou komen, wanneer ik de juiste persoon zou tegenkomen. Ik wist dat dat niet klopte, ik ken mezelf.’
‘Mijn ouders zijn gescheiden toen ik dertien jaar was. Ik was enig kind, maar nadat mijn ouders zijn hertrouwd, zijn er heel wat broertjes en zusjes bijgekomen. Plots een hele grote familie, waar ik uiteraard super dankbaar voor ben. Maar het heeft me wel getoond dat er een keerzijde aan de medaille is. Kinderen hebben is niet zo mooi zoals iedereen laat uitschijnen. Mijn mama was al iets ouder toen ze opnieuw aan kinderen begon, waardoor het niet meer zo makkelijk was. Bovendien hebben mijn broer en zus autisme, wat niet altijd even simpel is. Mijn mama gaf ook al toe dat ze haar kinderen doodgraag ziet, maar dat als ze het had geweten, ze er niet opnieuw aan was begonnen. Ik heb de mooie kanten gezien van het ouderschap, maar ook de donkere kanten. Wat als het kindje een problematiek heeft of je relatie niet goed loopt en je kinderen daar de dupe van zijn? Het doet je nadenken over de verantwoordelijkheden die kinderen met zich meebrengen en het bevestigt mijn keuze alsmaar meer.’
Cultuurverschil
‘Ik heb het geluk dat mijn naaste omgeving mij steunt en mij nooit het gevoel geeft abnormaal te zijn. Vooral onbekenden kijken raar op wanneer ik zeg dat ik geen kinderen wil. Ik ben leerkracht Nederlands voor anderstaligen. Ik geef dus les aan mensen die naar België komen en Nederlands moeten leren. Mijn cursisten zijn vaak verwonderd. Vragen zoals: ‘Wie gaat er dan later voor je zorgen?’ krijg ik regelmatig. Dat lijkt me wel een egoïstische reden om kinderen te willen, maar ik begrijp wel waarom ze die vraag stellen. Het cultuurverschil is heel groot, bij hen staat het gezin centraal. Het concept rusthuis is bij hen iets heel vreemd, hun ouders nemen ze zelf in huis. Bij hen bots ik veel meer op ongeloof en een soort van shock, dat een vrouw van 35 geen kinderen wil.’
‘Wanneer ik nieuwe mensen leer kennen en ik vertel dat kinderen krijgen niet voor mij weggelegd is, krijg ik vaak de vraag: ‘En je man dan, wil die geen kinderen?’ Bij elke serieuze relatie stelde ik altijd eerst de vraag of de persoon in kwestie een kinderwens had of niet. Ik liet op voorhand weten dat dat bij mij absoluut niet het geval was. Ik wil niet beginnen met iemand die een kinderwens heeft en die wens afnemen, aangezien ik toch niet van gedachte verander. Ik heb het geluk dat mijn huidige partner ook geen kinderwens heeft. Mijn vriend wou vroeger altijd kinderen, maar nadat hij een hart- en longtransplantatie heeft ondergaan, is hij beginnen nadenken. Realistisch gezien is de kans klein dat hij heel oud zal worden. Hij vond het dan alleen maar egoïstisch om aan kinderen te beginnen, die hoogstwaarschijnlijk voor een groot deel zonder papa moeten opgroeien. De kinderwens pastte niet meer in het plaatje. Langs de ene kant ook wel goed, anders hadden we deze relatie nooit een kans gegeven. Naast zijn gezondheid, speelt de maatschappij, de huidige toestand van de wereld en de hoeveelheid mensen ook een rol in zijn besluit.’
100% vrouw
‘Het is nog niet helemaal genormaliseerd in de maatschappij, dat je bewust geen kinderen wil. Ik vind het even normaal om geen kinderen te hebben als wel. Vrouwen zijn gemaakt om kinderen te krijgen. Maar dan zou je twintig keer mama moeten worden bij wijze van spreken, want vrouwen zijn niet gemaakt om voorbehoedsmiddelen te nemen. Zo kun je het ook bekijken. Soms heb ik het gevoel dat anderen je als minder vrouw zien, wanneer je geen kinderen hebt. Ik voel mij perfect een vrouw, ondanks het feit dat ik geen mama ben. Altijd die typische standaarden, ze moeten weg. De vraag of ik een kinderhater ben is ook niet nieuw voor mij. Ik ben jarenlang animator geweest bij de speelpleinwerking, ik ging regelmatig babysitten en ik heb mee voor mijn broertjes en zusjes gezorgd. Ik heb kinderen heel graag, maar om er zelf een te hebben en daar continu voor te zorgen? Dat is niet voor mij bestemd. Ik heb alle respect voor iedereen die het wel kan en doet, ik zou graag hebben dat ik dat respect ook krijg.’
